φάε τη μπανάνα σου!

Τί παρατηρείς και τί "πιάνεις"; αφουγκράσου! 

Τί ερμηνεύεις και τί λές; ή τί αποφασίζεις να πείς τελικά...

Χαλαρώνω εύκολα, γι αυτό δεν είχα ποτέ πρόβλημα ν' αποκοιμηθώ...

και δύσκολα ζορίζομαι, γι' αυτό και είχα πάντα ένα θέμα με τις προθεσμίες..παντα, τελευταία. Τη Στιγμή.

Δεν είμαι σχεδόν ποτέ στην ώρα μου, συνήθως είμαι πολύ μετά, καμιά φορά αρκετά πιο πρίν,

να είμαι ακριβώς είναι ...Φαινόμενο. Ακραίο θα λέγαμε. Συμβαίνει όμως και τότε ανοίγουν στόματα. Πλάκα έχει! Ναι.

Χθές ξεκίνησα καλά. 
Πλύθηκα και με καθαρό πρόσωπο βγήκα στην κοινωνία για να στρωθώ στη δουλειά. 
Λέτε ο πληθυντικός να προσθέτει λίγη σοβαρότητα; Είναι απ' αυτό που μου λείπει.Ποιός ξέρει; 
Τ' αφήνω στην άκρη κ αυτό με τη στίβα. Και βγαίνω βόλτα στις αγορές και βρίσκω θαύματα, αυτα που νομίζεις πως σου λείπουν κ αυτά που λαχταράς! Βρήκα λοιπόν μια ωραία πιατέλα και αδειάσαμε εκεί τις μπανάνες μας στη σειρά κάθε μεσημέρι που έρχεται η ώρα τους να ναι εύκαιρες! Ωραία μέρα ήταν!

Σήμερα μου 'παν ότι το ντοσιέ μου είναι παιδικό, έχει λέει ζωγραφιές με λουλούδια και κοπέλες και δεν πρέπει.

-Ε όχι αυτό δεν το δέχομαι! Αναφώνησα και μετά λούφαξα στη γωνίτσα μου. 
Δεν τα βάζεις  έτσι με την εξουσία; Ή μήπως έτσι τα βάζεις; 

Μου λές και εσύ ότι είσαι κουρασμένος που από τί ακριβώς ούτε εσύ ξέρεις να μου πεις. Δεν θέλω να ξέρω. Στην πραγματικότητα εννοώ δεν θέλω να μαντεύω. Εγώ, για σένα. Τα ψυχολογικά σου προβλήματα είναι δικά σου για να τα λύσεις, αν θέλεις να τα συζητήσεις είμαι εδώ, φίλε μου. Πάντα για ώρα ανάγκης. Χώρια που  μπορείς και μόνος σου δηλαδή!  Ανοίγεις και εσύ τα φύλλα σου και αναμασάς το εσωτερικό σου. Ποιός είσαι και τί ζητάς; 

Χαρούμενη είμαι πολύ αυτές τις μέρες* μια ξεχειλισμένη χαρά που δεν μπορώ να την κρύψω και να το θέλω ακόμα! Με ρωτούν και αναφωνώ και διαδηλώνω τη Χαρά μου  την τρελή, την ανεξήγητη και ανείπωτη μ' άλλες λέξεις! Σου χει συμβεί να σαστίζεις και με τα καμώματά σου;

Ο καιρός μας κάνει παιχνίδια θαρρείς! Χθές βροχή, σήμερα ήλιος, το βράδυ πάλι μου' ρθαν χονδρές ψιχάλες..Πάλι χαμογελώ. Πλάκα μας κάνεις!

Και τσουπ να μου χαλάσει! Δεν πας καλά, μου φαίνεται! Τι σε πείραζα, ένα χαρούμενο παιδί να τραγουδάει και να χαζεύει με τον κόσμο και τα καμώματά του; Δεν το άντεξες τόσο βαρύ συναίσθημα!

Πονάν τα χείλη μου, Αχ, στ' αλήθεια τώρα!