Skip to main content

Καλή εκπαίδευση

Καλοί Τρόποι.
Ναι ε;
Από μικρό σου μαθαίνουν να συμπεριφέρεσαι σύμφωνα με κανόνες και κοινωνικές συμβάσεις. Κανόνες Συμπεριφοράς. Σαβουάρ βίβρ! Λές και ο τρόπος που πρέπει να ζείς μπορεί να μπεί σ' ένα βιβλίο που το διαβάζεις και αυτό ήταν! Μαγικό. Το χειρότερο είναι ότι αυτοί που το ακολουθούν το πιστεύουν το παραμύθι. 
 Η νουνά μου που με λάδωσε δεν μπήκε, ευτυχώς, στο τριπάκι κ ας μη μου πήρε λαμπάδα τούτο το Πάσχα. Μου πήρα εγώ και την κράτησα κιόλας με καμάρι! Την έχω πάθει από τους καλούς τρόπους τους, να τους βράσω! 
Αν δεν κρατάς τη γλώσσα σου, θα πάθεις συμφορές έλεγε ο Ευριπίδης
Είναι πιο θλιβερό να είσαι δούλος στα πάθη σου παρά στους τυράννους μπαίνει ο Πυθαγόρας
Στην περίπτωσή μας οι καλοί τρόποι είναι σίγουρα ο τύραννος αλλά το πάθος, αυτό πιστεύω είναι ο έρωτας. Αερικό που μεταλάσσεται και διαστρέφεται και σε μπερδεύει, σε παρασέρνει στη δίνη του, σε λιώνει, σε γονατίζει, σε μεθά.


Και τί δεν βλέπω 
και εθελοτυφλώ ξανά, γιατί φοβάμαι. ΞΑΝΑ.


Μυρμήγκια στους δρόμους της γειτονιάς μου,
τα αλάνια και τα κακά παιδιά 
χρωματίζουν την πόλη στο φούξια
για να (μας) διασκεδάσουν.
Και ο Γιάννης κοιτάει απο ψηλά τα γκραφίτι και τα στένσιλ να εξαπλώνονται
όπως πρέπει
με τους ήχους τραγουδιών depeche mode
it's no good 
or is it?

Comments

Popular posts from this blog

Je t'aime, je t'envie

 Λυπάμαι πραγματικά για σένα γιατί φοβάσαι να νιώσεις πόνο Μουδιάζεις τον εαυτό σου με αλκοόλ και τσιγάρα και ύστερα θυμάσαι ότι υπάρχει κι αυτό το συναίσθημα και για να αποδείξεις ότι είσαι άντρας πας και βαράς ένα (ακόμα) τατουάζ. Λυπάμαι πραγματικά για σένα γιατί είχες κάτι όμορφο και το έσπασες χωρίς να σκεφτείς για μια στιγμή πως δεν θα γυρίσει πίσω. Σ' ευχαριστώ για όσα μου έδωσες και όσα μου έμαθες και κυρίως για τον ατόφιο πόνο  και την χειροπιαστή απόδειξη  ότι δεν ήσουν άξιος της εμπιστοσύνης μου.  Θέλω να σου πω  ότι πόνεσα όσο δεν περίμενα ότι ένιωσα μια γροθιά στο στομάχι  που κρατάει ακόμα.  Θέλω να σου πω  ότι μ'έκανες να νιώσω αδύναμη και ανόητη που δεν είδα τα σημάδια  της ανασφάλειας και της ανανδρίας σου. Θέλω να σου πω  σ' ευχαριστώ γιατί μου θύμισες ότι υπάρχουν δίπλα μου άνθρωποι  που μένουν, ακούν, αγκαλιάζουν και δεν φοβούνται να νιώσουν  αγάπη και πόνο.  Θέλω να σου πω  σ' ευχαριστώ γιατί μου θύμισες ότι κανείς δεν μπορεί να μου πάρει  αυτό που

Ολοφρενώς

 Είχα καιρό να επισκεφτώ αυτήν τη λέξη και τον γεωγραφικό τόπο στον οποίο βρισκόμουν  όταν δημιούργησα αυτό το καταφύγιο σκέψεων και  συναισθημάτων.  Και καθώς πάλευα να βρω ξανά τη φωνή μου αυτή που χάνεται για να επιστρέψει ξανά πιο επιτακτική, πιο διψασμένη και άγρια  βρήκα μια ανάμνηση στη σελίδα ενός βιβλίου. Λήθη. Πολλές φορές όταν πέφτω να κοιμηθώ εύχομαι, μ' έναν τρόπο που δεν επιτρέπει καμία αμφιβολία, να γίνω κάτι άλλο. Ήττα. Πολλές φορές όταν μαζεύω τα καθαρά σεντόνια και ετοιμάζομαι να απλώσω τον ακάθιστο εαυτό μου στο κρεβάτι, ελπίζω να μην ξανακάνω το ίδιο λάθος. Μνήμη.  Αναρωτιέμαι αν και κατά πόσο η ταυτότητά μου είναι συγκυριακή. Είμαι πολλά και τίποτα, οι ρόλοι μου και οι οριοθετήσεις της πραγματικότητας που επέλεξα να θυμάμαι. Χειμώνας. Στην καρδιά του ψύχους το κτήνος κρύβεται και προσδοκά ένα πάλλευκο πέπλο. Δεν ξέρω να κρύβομαι αλλά μαθαίνω μέρα τη μέρα πως το νερό -και το χιόνι- έχει μνήμη.  Να θυμάμαι πως το ένα και το άλλο μπορούν -και εύχομαι- να προχωρούν

ως το ξημέρωμα

Να τσιτώσεις εσύ ή να ρεφάρεις θέλεις στ' αλήθεια; Γιατί κάνουμε πίσω, όταν νιώθουμε απειλή; Να ορμήξουμε μπροστά στον κίνδυνο και στο ρίσκο κι ότι βγεί! Κάνεις μια πρόταση και την παίρνεις πίσω μετά αλλά εγώ έχω προλάβει να κάνω σχέδια και να ονειρευτώ κάστρα Και μετά πάλι όλα γκρεμίζονται, και λέω πως ήμουν αδύναμη και την άλλη φορά θα προσέξω! Τσίρκο παραδεισένιο ή κόλαση αληθινή; Τί είναι αυτό που ζούμε; και το κυριότερο, τί είναι αυτό που δεν ζούμε; αυτό που χάνουμε όταν αφήνουμε τη στιγμή να γλιστρίσει από τα χέρια μας, όταν σ αφήνω απ' την αγκαλιά μου... Λίγο θάρρος, λίγη τόλμη θέλει μόνο! κι απ' τους δυό μας! Η κατάλληλη στιγμή, όταν θα ' ρθει θα μας το πεί και μας άραγε; γιατί φοβάμαι πως δεν θα την καταλάβω μέσα στην ασχετοσύνη μου και τη ζαλάδα που χω. Οι αισθήσεις έχουν μουδιάσει, τα συναισθήματά μου μπλέκονται, τόσα πολλά, και με μπερδεύουν, τα άτιμα! Κοσμικό αστείο! χα. ( Κι αν δεν το κατάλαβες, πρόβλημά σου! )