Skip to main content

βαρύ πεπόνι μην το παίζεις!

Ξυπνάω μέσα στη νύχτα 1:30 στον καναπέ μου και έχω αφήσει ανοιχτή την τηλεόραση να παίζει. Μόλις ξεκίνησε:
το κάρμα*
Το παιδάκι  λέει στη μαμά του: Δεν το έβγαλες το δόντι; Όχι, έκανα απονεύρωση και πονάω!
Και σήμερα έλεγα στη φίλη μου ότι είναι καρμικό που με είδες τυχαία τη Δευτέρα! Τίποτα δεν είναι τυχαίο, το είπαμε.
Μόνο εγώ δεν πονάω όταν μου κάνουν απονεύρωση;
Η τελευταία φορά ήταν ακόμα καλύτερη από την προηγούμενη.
Να θέλεις να μ' αποκοιμήσεις και να μου λές ότι σου 'χει τύχει κιόλας!
Τώρα αυτό ήταν γιατί ήθελες να παινέψεις τα χέρια σου; Ναι ρε άνθρωπε καλός είσαι, δεν το αμφισβητώ. Δεν ήπια για να μη νιώθω αλλά για να νιώθω περισσότερο και γιατί γιόρταζα τη δουλειά μου, πληρώθηκα βλέπεις!

 ****Είμαστε και οι δύο άσχετοι! Προφανώς! Γιατί αν νιώθαμε τώρα, δεν θα κάναμε το σφράγισμά μου! Άκου μιας που ήρθες μη σε διώξω! Αυτό (μας) έλειπε! Κάτσε κάτω. χιχιχι *****


Καλό Πάσχα είπαμε, 
για τον ποδηλατόδρομό σου, που σου τον παραβιάζουν, μου γκρίνιαξες μέσα σ' ένα -φανταστικό σχεδόν- ντελίριουμ, (θυμάσαι όταν με χαιρέτησες και εγώ από εκεί περνούσα, καταλάθος!!χε!),
κανονίσαμε κι άλλο ραντεβού  και ευτυχώς μου το σημείωσες σε κάρτα, μα δεν θυμάμαι  που την έβαλα
Μόνο το ζώδιό σου δεν σε ρώτησα! Λές καρκίνος; Γι' αυτό γκρινιάζεις;
Τί ωραία που μασταν οι δυό μας, μόνοι!!
Και καλά προσπαθούσες να το ακυρώσεις, ενώ στο τηλέφωνο μου πες δύο φορές ότι με περιμένεις!
Διπλά τ' ακούω εγώ;
- ά ρε παρδαλίτσα πού είσαι;-
Ελπίζω, λές, να μην άφησες την παρέα σου για να έρθεις στο ραντεβού...   Ζήλειες;;;
Εννοείται σου είπα όχι, αλλά εννοείται ότι την άφησα! Μα τί να κάνω κι εγώ;
Παππουτσάρα! (μου τό πες με το που κάθησα) Χαχαχα!
Παρθένος θα σαι σίγουρα, για να προσέχεις τα παππούτσια μου και να τρελαίνεσαι! Σ' άρεσαν πολύ και πόσο χάρηκα!
Δηλαδή τώρα θα πάς δουλειά; Ω τί έκπληξη! Δεν το περίμενες ε; Στην έφερα! Δυστυχώς έχεις δουλειά...
ΚΑΙ ΤΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ; το θυμήθηκα στις 3και 20 το ξημέρωμα! Και τρελλάθηκα!
Έπρεπε να σε πονέσω παραπάνω, λες, για να ξυπνήσεις!!! Αααααα! Τρέλα και παράνοια! Όλα πάρτα και λούσου τα!! Αμέεε! Βασανιστής και να γνωρίζει τις δόσεις (γίνεται);
Το σφράγισμα βρίσκει λίγο όταν δαγκώνω, αλλά δεν το 'χω να ξανακάτσω. Τί μου λές τώρα;; Άσε γιατί ζαλίζομαι και το εφέκτ δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει...
Μήπως ήρθε η ώρα ν' αλλάξω;
Εδώ τόση δουλειά έχεις κάνει κι ακόμα δεν μου 'χεις ζητήσει τίποτα.
Και σου άφησα και μια μυρωδιά από ούζο ελπίζω να μην έφριξες! Αλλά είπαμε, είσαι καλός και πολύ μπροστά και γι' αυτό μ' αρέσεις!
Καλό μήνα *Και δεν είναι αστείο* Αλήθεια στο λέω!


Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Je t'aime, je t'envie

 Λυπάμαι πραγματικά για σένα γιατί φοβάσαι να νιώσεις πόνο Μουδιάζεις τον εαυτό σου με αλκοόλ και τσιγάρα και ύστερα θυμάσαι ότι υπάρχει κι αυτό το συναίσθημα και για να αποδείξεις ότι είσαι άντρας πας και βαράς ένα (ακόμα) τατουάζ. Λυπάμαι πραγματικά για σένα γιατί είχες κάτι όμορφο και το έσπασες χωρίς να σκεφτείς για μια στιγμή πως δεν θα γυρίσει πίσω. Σ' ευχαριστώ για όσα μου έδωσες και όσα μου έμαθες και κυρίως για τον ατόφιο πόνο  και την χειροπιαστή απόδειξη  ότι δεν ήσουν άξιος της εμπιστοσύνης μου.  Θέλω να σου πω  ότι πόνεσα όσο δεν περίμενα ότι ένιωσα μια γροθιά στο στομάχι  που κρατάει ακόμα.  Θέλω να σου πω  ότι μ'έκανες να νιώσω αδύναμη και ανόητη που δεν είδα τα σημάδια  της ανασφάλειας και της ανανδρίας σου. Θέλω να σου πω  σ' ευχαριστώ γιατί μου θύμισες ότι υπάρχουν δίπλα μου άνθρωποι  που μένουν, ακούν, αγκαλιάζουν και δεν φοβούνται να νιώσουν  αγάπη και πόνο.  Θέλω να σου πω  σ' ευχαριστώ γιατί μου θύμισες ότι κανείς δεν μπορεί να μου πάρει  αυτό που

Ολοφρενώς

 Είχα καιρό να επισκεφτώ αυτήν τη λέξη και τον γεωγραφικό τόπο στον οποίο βρισκόμουν  όταν δημιούργησα αυτό το καταφύγιο σκέψεων και  συναισθημάτων.  Και καθώς πάλευα να βρω ξανά τη φωνή μου αυτή που χάνεται για να επιστρέψει ξανά πιο επιτακτική, πιο διψασμένη και άγρια  βρήκα μια ανάμνηση στη σελίδα ενός βιβλίου. Λήθη. Πολλές φορές όταν πέφτω να κοιμηθώ εύχομαι, μ' έναν τρόπο που δεν επιτρέπει καμία αμφιβολία, να γίνω κάτι άλλο. Ήττα. Πολλές φορές όταν μαζεύω τα καθαρά σεντόνια και ετοιμάζομαι να απλώσω τον ακάθιστο εαυτό μου στο κρεβάτι, ελπίζω να μην ξανακάνω το ίδιο λάθος. Μνήμη.  Αναρωτιέμαι αν και κατά πόσο η ταυτότητά μου είναι συγκυριακή. Είμαι πολλά και τίποτα, οι ρόλοι μου και οι οριοθετήσεις της πραγματικότητας που επέλεξα να θυμάμαι. Χειμώνας. Στην καρδιά του ψύχους το κτήνος κρύβεται και προσδοκά ένα πάλλευκο πέπλο. Δεν ξέρω να κρύβομαι αλλά μαθαίνω μέρα τη μέρα πως το νερό -και το χιόνι- έχει μνήμη.  Να θυμάμαι πως το ένα και το άλλο μπορούν -και εύχομαι- να προχωρούν

ως το ξημέρωμα

Να τσιτώσεις εσύ ή να ρεφάρεις θέλεις στ' αλήθεια; Γιατί κάνουμε πίσω, όταν νιώθουμε απειλή; Να ορμήξουμε μπροστά στον κίνδυνο και στο ρίσκο κι ότι βγεί! Κάνεις μια πρόταση και την παίρνεις πίσω μετά αλλά εγώ έχω προλάβει να κάνω σχέδια και να ονειρευτώ κάστρα Και μετά πάλι όλα γκρεμίζονται, και λέω πως ήμουν αδύναμη και την άλλη φορά θα προσέξω! Τσίρκο παραδεισένιο ή κόλαση αληθινή; Τί είναι αυτό που ζούμε; και το κυριότερο, τί είναι αυτό που δεν ζούμε; αυτό που χάνουμε όταν αφήνουμε τη στιγμή να γλιστρίσει από τα χέρια μας, όταν σ αφήνω απ' την αγκαλιά μου... Λίγο θάρρος, λίγη τόλμη θέλει μόνο! κι απ' τους δυό μας! Η κατάλληλη στιγμή, όταν θα ' ρθει θα μας το πεί και μας άραγε; γιατί φοβάμαι πως δεν θα την καταλάβω μέσα στην ασχετοσύνη μου και τη ζαλάδα που χω. Οι αισθήσεις έχουν μουδιάσει, τα συναισθήματά μου μπλέκονται, τόσα πολλά, και με μπερδεύουν, τα άτιμα! Κοσμικό αστείο! χα. ( Κι αν δεν το κατάλαβες, πρόβλημά σου! )