Λυπάμαι πραγματικά για σένα γιατί φοβάσαι να νιώσεις πόνο Μουδιάζεις τον εαυτό σου με αλκοόλ και τσιγάρα και ύστερα θυμάσαι ότι υπάρχει κι αυτό το συναίσθημα και για να αποδείξεις ότι είσαι άντρας πας και βαράς ένα (ακόμα) τατουάζ. Λυπάμαι πραγματικά για σένα γιατί είχες κάτι όμορφο και το έσπασες χωρίς να σκεφτείς για μια στιγμή πως δεν θα γυρίσει πίσω. Σ' ευχαριστώ για όσα μου έδωσες και όσα μου έμαθες και κυρίως για τον ατόφιο πόνο και την χειροπιαστή απόδειξη ότι δεν ήσουν άξιος της εμπιστοσύνης μου. Θέλω να σου πω ότι πόνεσα όσο δεν περίμενα ότι ένιωσα μια γροθιά στο στομάχι που κρατάει ακόμα. Θέλω να σου πω ότι μ'έκανες να νιώσω αδύναμη και ανόητη που δεν είδα τα σημάδια της ανασφάλειας και της ανανδρίας σου. Θέλω να σου πω σ' ευχαριστώ γιατί μου θύμισες ότι υπάρχουν δίπλα μου άνθρωποι που μένουν, ακούν, αγκαλιάζουν και δεν φοβούνται να νιώσουν αγάπη και πόνο. Θέλω να σου πω σ' ευχαριστώ γιατί μου θύμισες ότι κανείς δεν μπορεί να μου πάρει αυτό που
Γένους θηλυκού, συνυποδήλωση αορίστου. Πόσα χωράει μια πρόταση και πόσο αφήνει έξω από το περίγραμμά της; Πόσα θα μπορούσα να διαπραγματευτώ αν πίστευα λίγο παραπάνω στη δύναμη της ευθείας γραμμής; Μια κλασική περίπτωση ματαίωσης όταν όλα βαίνουν καλώς και ξαφνικά τελεία. Και παύεις να υπάρχεις, όπως πριν. Σημείο καμπής, μετάβασης στο άγνωστο. Παλιός αγαπημένος εραστής που διόλου δεν μου έλειψε η αγκαλιά του κι όμως τον αναζητώ. Είμαι διαφορετική, κι όμως τόσο ίδια. Βαραίνω μόνο λίγο καθώς γέρνω προς τα μπροστά και τοποθετώ το ένα πόδι μπροστά από το άλλο. Το μέλλον έχει μια ακαταμάχητη γοητεία και ρίσκο. Να πω το ναι να πω το ίσως; Τι αξία έχει η πρόταση αν δεν κυνηγήσω το παιδί που κρατάει το κόκκινο μπαλόνι; Ξελόγιασέ με γλυκιά μου μα βρες μου μια οικία ν' ακουμπήσω το κουρασμένο μου πνεύμα και το σώμα που επέστρεψε στο καβούκι του.