Skip to main content

πάθος για ζωή


Μη φοβηθείς... Ποτέ! Οχι, δεν σ' εγκατέλειψα. Πάντα στο μυαλό μου θα 'σαι και θα σε κρατώ. Απο μένα δεν χωρίζεις. (χαμόγελο). Όση απόσταση κ αν μας χωρίσει. Είσαι κομμάτι μου. Αυτό δεν θ' αλλάξει παιδί μου. Γειά σου λοιπόν και πάλι.
Κοίταξα λίγο να βάλω τα πράγματα σε μια τάξη, σε μια σειρά. Χωρίς καταπίεση, όλα με ελεύθερη θέληση, γιατί δεν μπορείς να την αγνοήσεις αυτήν την κυρία. Βρήκα λοιπόν ένα μονοπατάκι, τη διέξοδο μου στο χάος (;) και βρήκα τον εαυτό μου εκεί κάτω στον πάτο. Αυτό που όταν το ψάχνεις δεν το βρίσκεις ποτέ. Τώρα που είπα να ασχοληθώ με τον κόσμο, ασχολήθηκα πιο πολύ με μένα απο ποτέ. Ευρήματα ενός κατα τα άλλα ανυποψίαστου ανθρώπου. Με την καλή έννοια.
Το ήξερες οτι παλιά ήμουν καχύποπτη; μάλιστα! το μάθαμε κ αυτό!!χαχαχα! Λατρεύω τον παρελθοντικό χρόνο.(σ' αυτό). Τώρα όλα ξεκαθάρισαν μπροστά μου, απλώθηκε η γνώση της ζωής και δεν εξηγείται αλλιώς κάτι σαν αστραπή μια μέρα που βρόντηξε στον ουρανό όταν περπατούσα στο βουνό, αυτό πρέπει να έκανε τη δουλειά.Τέσσερα χρόνια παρεξήγηση δεν είναι και λίγο. Αλλά τα λάθη, όταν τελικά τα αναγνωρίζεις είναι λυτρωτικά όμορφα. Γίνονται ψεγάδια που μας συνοδεύουν γοητευτικά στους δρόμους μας.
Επιστροφή σ' αυτά που λέγαμε....
Ο Πάτος λοιπόν που λέτε, δεν είναι και τόσο κακός. Φέτος, τον αγάπησα. Αγάπησα πολύ κόσμο και μάλιστα αναγνώρισα την αγάπη εκεί που νόμισα πως ήταν κάτι άλλο!
Καταρχήν μόλις τον πιάσεις ανεβαίνεις αμέσως ψηλά, μόνο πάνω πάει, αλλά θα μου πείς αυτό γνωστό. Εντάξει, έχεις δίκαιο.
Αλλά εγώ λέω πως άν κάτσεις λίγο καιρό στον πάτο, αν τον γυρίσεις από όλες τις πλευρές, θα δείς τον εαυτό σου απαλλαγμένο από κομπλεξισμούς και ανασφάλειες. Και θα τον αγαπήσεις.
Θα βρείς τη δύναμη που κρύβεις μέσα σου και θα τρομάξεις και θα χαρείς και θα γελάσεις δυνατά όταν θ' ακούς τον εαυτό σου να σε σπρώχνει μπροστά! Στη ζωή! Γιατί μια φίλη μου, ένιωσε πρόσφατα πως είναι μικρή, πως πρέπει να τη ζείς λεπτό με το λεπτό και να την απολαμβάνεις.
Εγώ δεν ξέρω αν είναι μικρή, ξέρω πως είναι ωραία
και όταν είναι γεμάτη με αγάπη και Ερωτα τότε σου μοιάζει μάλλον απέραντη!
Σήμερα ήταν μια απολαυστική μέρα. και αύριο θα είναι γιατί το νιώθω.
Κάθε ευχή πραγματικότητα. Κάθε όνειρο κάθε πίστη βαθιά! αχ, πόσο πιο πάνω πάει. Οχι, δεν φοβάμαι. Έχω συντρόφους πολλούς πιστούς και σιγουριά σε κάθε βήμα. Με βρήκα και δεν με ξαναχάνω πιά...... Τι χαρά!
Όλα στο φως, όλα στη φόρα, τίποτα κρυφό. Λιακάδα και τύχη εκεί που μέχρι χτες ήταν νύχτα.

Comments

Popular posts from this blog

Je t'aime, je t'envie

 Λυπάμαι πραγματικά για σένα γιατί φοβάσαι να νιώσεις πόνο Μουδιάζεις τον εαυτό σου με αλκοόλ και τσιγάρα και ύστερα θυμάσαι ότι υπάρχει κι αυτό το συναίσθημα και για να αποδείξεις ότι είσαι άντρας πας και βαράς ένα (ακόμα) τατουάζ. Λυπάμαι πραγματικά για σένα γιατί είχες κάτι όμορφο και το έσπασες χωρίς να σκεφτείς για μια στιγμή πως δεν θα γυρίσει πίσω. Σ' ευχαριστώ για όσα μου έδωσες και όσα μου έμαθες και κυρίως για τον ατόφιο πόνο  και την χειροπιαστή απόδειξη  ότι δεν ήσουν άξιος της εμπιστοσύνης μου.  Θέλω να σου πω  ότι πόνεσα όσο δεν περίμενα ότι ένιωσα μια γροθιά στο στομάχι  που κρατάει ακόμα.  Θέλω να σου πω  ότι μ'έκανες να νιώσω αδύναμη και ανόητη που δεν είδα τα σημάδια  της ανασφάλειας και της ανανδρίας σου. Θέλω να σου πω  σ' ευχαριστώ γιατί μου θύμισες ότι υπάρχουν δίπλα μου άνθρωποι  που μένουν, ακούν, αγκαλιάζουν και δεν φοβούνται να νιώσουν  αγάπη και πόνο.  Θέλω να σου πω  σ' ευχαριστώ γιατί μου ...

Ολοφρενώς

 Είχα καιρό να επισκεφτώ αυτήν τη λέξη και τον γεωγραφικό τόπο στον οποίο βρισκόμουν  όταν δημιούργησα αυτό το καταφύγιο σκέψεων και  συναισθημάτων.  Και καθώς πάλευα να βρω ξανά τη φωνή μου αυτή που χάνεται για να επιστρέψει ξανά πιο επιτακτική, πιο διψασμένη και άγρια  βρήκα μια ανάμνηση στη σελίδα ενός βιβλίου. Λήθη. Πολλές φορές όταν πέφτω να κοιμηθώ εύχομαι, μ' έναν τρόπο που δεν επιτρέπει καμία αμφιβολία, να γίνω κάτι άλλο. Ήττα. Πολλές φορές όταν μαζεύω τα καθαρά σεντόνια και ετοιμάζομαι να απλώσω τον ακάθιστο εαυτό μου στο κρεβάτι, ελπίζω να μην ξανακάνω το ίδιο λάθος. Μνήμη.  Αναρωτιέμαι αν και κατά πόσο η ταυτότητά μου είναι συγκυριακή. Είμαι πολλά και τίποτα, οι ρόλοι μου και οι οριοθετήσεις της πραγματικότητας που επέλεξα να θυμάμαι. Χειμώνας. Στην καρδιά του ψύχους το κτήνος κρύβεται και προσδοκά ένα πάλλευκο πέπλο. Δεν ξέρω να κρύβομαι αλλά μαθαίνω μέρα τη μέρα πως το νερό -και το χιόνι- έχει μνήμη.  Να θυμάμαι πως το ένα και το άλλο μπορ...

ως το ξημέρωμα

Να τσιτώσεις εσύ ή να ρεφάρεις θέλεις στ' αλήθεια; Γιατί κάνουμε πίσω, όταν νιώθουμε απειλή; Να ορμήξουμε μπροστά στον κίνδυνο και στο ρίσκο κι ότι βγεί! Κάνεις μια πρόταση και την παίρνεις πίσω μετά αλλά εγώ έχω προλάβει να κάνω σχέδια και να ονειρευτώ κάστρα Και μετά πάλι όλα γκρεμίζονται, και λέω πως ήμουν αδύναμη και την άλλη φορά θα προσέξω! Τσίρκο παραδεισένιο ή κόλαση αληθινή; Τί είναι αυτό που ζούμε; και το κυριότερο, τί είναι αυτό που δεν ζούμε; αυτό που χάνουμε όταν αφήνουμε τη στιγμή να γλιστρίσει από τα χέρια μας, όταν σ αφήνω απ' την αγκαλιά μου... Λίγο θάρρος, λίγη τόλμη θέλει μόνο! κι απ' τους δυό μας! Η κατάλληλη στιγμή, όταν θα ' ρθει θα μας το πεί και μας άραγε; γιατί φοβάμαι πως δεν θα την καταλάβω μέσα στην ασχετοσύνη μου και τη ζαλάδα που χω. Οι αισθήσεις έχουν μουδιάσει, τα συναισθήματά μου μπλέκονται, τόσα πολλά, και με μπερδεύουν, τα άτιμα! Κοσμικό αστείο! χα. ( Κι αν δεν το κατάλαβες, πρόβλημά σου! )