Νιώθω Περισσότερο. Όλο και περισσότερα. Βλέπω γύρω μου και κοιτάζω τους ανθρώπους στα μάτια. Σαν να μου έχουν κάνει ενέσα που αντί για νάρκωση με ξυπνάει μέσα μου.
Τώρα διψάω για επαφή, την ανθρώπινη, την αληθινή.
Ένα βλέμμα, δυό λέξεις σημαίνουν πολλά αν κοιτάξεις καλά ΕΚΕΙ που πρέπει. Σε σένα τον ίδιο πρώτα. Άργησα και εγώ, άργησες κ εσύ. Τώρα τι κάνουμε μου λες;
Είναι κρίμα, νέοι άνθρωποι, να σαπίζουμε - σαν το δόντι μου. Είναι κρίμα να πονάς και να προσπαθείς να αγνοήσεις τον πόνο κοιτώντας αλλού. Όσο και να πλυθείς με σαπούνι δεν φεύγει η μυρωδιά. Χλωρίνη πρέπει να μπει να καθαρίσουν όλα, ν ' ασπρίσουν
σαν αστραφτερό χαμόγελο,
σαν κυριακάτικο πρωινό στην παραλία,
σαν αναπάντεχη συνάντηση με έναν ταξιδιώτη που ήρθε στην πόλη σου τυχαία.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο.
ΌΛΑ συμβαίνουν γύρω μας με μια εκπληκτική ακρίβεια και Αγάπη. Μα πραγματικά πρέπει να ήμασταν τυφλοί που δεν βλέπαμε το φώς γύρω μας. Τώρα ναααα μια Λάμπα πάνω μου *Τεράστιος προβολέας*. Εσύ με φωτίζεις, και βάζει την τέχνη σου στο τραπέζι. Σε θαυμάζω, είσαι καλός! Αμέε! Γρήγορες κινήσεις με βεβαιότητα. Κοιτάς μέσα μου και φοβάμαι. Από την αρχή σου είπα ήμουν αγχωμένη, δεν ξέρω για ποιό απ όλα όμως. Εσύ εκεί απο πάνω μου δίνεις κουράγιο. Θα πάρεις το φόβο και όλα τα άσχημα. Μόνο απο κανένα ψεγάδι άσε μου, μην είμαι τέλεια και γίνω πια ολότελα άσχημη. Και εσύ είσαι άνθρωπος και εσύ τρομάζεις όταν το πλάνο σου δεν βγαίνει. Μου το έδειξες σήμερα. Οοπ τι έγινε; Σκίσε τα πτυχία σου και πάμε να φύγουμε για Σκοτία. Εκεί ταξιδεύω σήμερα από το πρωί μέχρι νωρίς το απόγευμα. Τι θα γίνει; Ποιός θα χάσει από μάς και εμείς πόσο πλούσιοι θα γυρίσουμε και πλήρης; Σιγοτραγουδάς ένα σκοπό, λίγο πριν τελειώσεις τη δουλειά σου, πήγαν όλα καλά, ως τώρα. Με ταλαιπώρησες στην αρχή και με πόνεσες, άραγε το ήθελες ή δεν το υπολόγισες καλά;
Πρόσεχε μην δαγκώσεις τη γλώσσα σου και ματώσει! Μου το πες ήδη δυό φορές. Τόσες φορές που φοβάμαι να μιλήσω και τη δαγκώνω θα πρεπε να χε κοπεί από τη ρίζα. Αλλά σ ακούω προσεκτικά πρέπει να μην χάσω ούτε λέξη σου πολύτιμη. Σε κοιτάζω στα μάτια και προσπαθώ να σου μιλήσω αλλά η γλώσσα μου είναι μουδιασμένη στ' αλήθεια. Δεν είναι ακόμα μια δικαιολογία. Και τώρα ακούω δεύτερη φορά το ίδιο τραγούδι και σκέφτομαι πως το καλοκαίρι θέλω να ταξιδέψω στο μέρος που ήσουν κάποτε και εσύ και πως θέλω να βρεθούμε μαζί χωρίς να περιμένουμε την απόσταση να μας ενώσει.
Μπορεί ένα απλό κάτι να μας ενώσει τελικά και μια στιγμή να αρκεί για το κοσμικό αστείο και τις χημικές αντιδράσεις που μας παρασέρνουν σ ένα αλυσιδωτό φαινόμενο; Γιατί όχι;
Πονάω εκεί που με πείραξες αλλά τώρα ασχολούμαι με τα χέρια μου γιατί έσκασαν από το κρύο και μου ζητούν φροντίδα. Έχω και μια καινούργια παρέα για παρηγοριά, την πέτυχα να με κοιτάζει πονηρά, την κοίταξα και εγώ και τα βρήκαμε! χαχα! Φοβερό, να ξέρω πως θα σε δώ σύντομα. Αλλά και αυτό σχετικό είναι. χαχαχα! Γειά σου ρε ζΩή με τους έρωτές σου. Τρελή και αλλοπαρμένη, θα βγώ αλλώβητη σε μικρά κομματάκια.
No comments:
Post a Comment