στα χαμένα δεν είμαι

Σπάει το τιμόνι στο μπρελόκ-βέσπα που μου πήρε δώρο το αδερφάκι μου και σήμερα δεν βρίσκω πουθενά το κόκκινο ρολόι μου που μου χαν πάρει δώρο οι γονείς σ' ένα ταξίδι μας!  

Τι γίνεται άραγε;

Προσπαθείς να μου πείς ότι κλείνω δυό χρόνια από τότε και να σοβαρευτώ;;; 

Σοβαρεύτηκα ήδη! Ένα βήμα τη φορά μπορώ να κάνω κ όχι δύο. 

Το ύψος μου άλλωστε δεν μου το επιτρέπει...χαχαΧα! 

Νυστάζω αφόρητα τώρα και παιδεύομαι αλλά να ξέρεις ότι δεν το βάζω κάτω και συνεχίζω να χαμογελάω στη ζωή. Είμαι ερωτευμένη με τη ζωή, δεν είναι και λίγο! (τεράστιο είναι!!)

Απίστευτη δύναμη για όλα.

Θα τα ξεπεράσω μ ένα μεγάαααλο χαμόγελο. 

Αυτό είναι.  Μια τα χάνω, μια τα βρίσκω.

Όλα μας συνδέουν τώρα και το όνειρο πρέπει να γίνει πραγματικότητα για να δώσει θέσει στο καινούργιο. 

Πάνε αυτά, περάσανε....

Εντάξει, τώρα με δουλεύεις ψιλό γαζί και σ' αρέσει κιόλας που υποφέρω!

Χάνω, για δεύτερη φορά μέσα σ' εκείνη την ημέρα, τη ρακέτα μου 

και τη βρίσκω αναπάντεχα χωρίς πολλά πολλά μετά απο δύο εβδομάδες

και χάνω την επόμενη κιόλας στιγμή το ραντεβού με το πρωινό μου ξύπνημα! 

Μα γίνεται απ' όλες τις μέρες σήμερα, στην επέτειο, να μην ακούσω το ξυπνητήρι;

Να πέσω σε λήθαρχο βαθύ όπως η πριγκίπισσα του παραμυθιού;

Τι εννοείς;

Διπλή η επέτειος, διπλή η χαρά;;; Το ελπίζω!

Ένας μήνας και δύο χρόνια ή το ανάποδο; δεν ξέρω!

Ανοιξε και ο φούρνος ΕΠΑΝΩ στο δρόμο μου να μου το επιβεβαιώσει το ΚΟΣΜΙΚΟ αστείο!χα! χαχα!

στον κόσμο σου δεν γκρεμίζονται φούρνοι, αλλά ανοίγουν!

-ποιός σου μιλάει;

-......

ο χρόνος σταμάτησε όταν βγήκα απ' το σπίτι.12 σχεδόν.

Λίγο πρίν μου βγήκε το κουμπί απ΄το κολάν και είπα άστα να παν

για καλό θα' ναι!

Μια στάση πριν γυρίσω πίσω, στο Γιάννη, να εφοδιαστώ με πρωινό -μανιταρόπιτα αυτό μόνο σου λέω,

ένας φίλος και θαμώνας μου θύμισε

ότι χαμογελάω πλατιά και είμαι χαρούμενη απ' τη ζωή 

που ζώ! 

Χρόνια μας πολλά

Περιμένω το αύριο με χαρά

και χαμόγελο εννοείται!