ο τζουτζούκος

Ή αλλιώς τί είχα μπροστά μου και δεν το έβλεπα!
Είχα μια φορά έναν κρυφοτζουτζούκο που το έπαιζε μάγκας και καραμπουζουκλής.
Είχα ένα χάρισμα και μια αμαρτία.
Και δεν είχα ό,τι απόμεινε, ό,τι φανταζόμουν και περίμενα.
Έχω μια απογοήτευση - ερωτική δεν τη λες- πιο πολύ ανθρώπινη, πιο πολύ δική μου.
Πάντα το έλεγα πως δεν ζυγίζω τους ανθρώπους καλά, γύρω στα 100 γύρω στα 60.
Είναι που δεν τα πήγαινα καλά και με τους αριθμούς.
Έμαθα και μαθαίνω να γίνομαι προβλήματική, μισο-τρελή, φευγάτη.
Φεύγω ή φεύγεις ή δουλευόμαστε;
Δεν θα σε ντύσω με επίθετα απόψε, δεν θα σου πλέξω το εγκώμιο κιόλας, όλα κι όλα!
Μόνα κερδίζεις ζυγά χάνω.
Το μέλλον είναι στα χαρτιά (δικέ μου). Μπήκες; Μπές!

"Κατά τ' άλλα, πραγματικά τρώω περγαμόντο για να ξημερώσει και γράφω ποιήματα ώστε να ερωτεύομαι σωστά."ο.ε.