απαρχή ονείρου

Μια ανάμνηση είναι κάτι που έχεις ή κάτι που έχασες; 

Κυριακή αποχωρισμού.
Πάντα κυριακή, πάντα θλιμμένη.
Τιποτα δεν είναι αυτονόητο. Τίποτα;
Να ΄μαι πάλι οριοθετημένη από σένα. Με όρους και όρια.
Και προϋπόθεση να περνάμε καλά. Εύκολο.

Κι όταν χάνω τον έλεγχο, μ' αρέσει να στριφογυρίζω και να πειράζω τις μνήμες.
Μεγάλο το κόστος όταν ζείς μ' επίκεντρο άλλον άνθρωπο.
Συγκεκριμένη μορφή και σύσταση μιας άυλης συνωμοσίας: δεν μπορώ και δεν θέλω.
Δεν μας φτάνει κι ο χρόνος για να ολοκληρώσουμε τη συμμετρία μας.

Τί οφελεί να προσπαθείς για κάτι αν δεν σου βγαίνει;
Ποτέ μου δεν θα μάθω να ζώ έξω απ' τον εγωισμό μου. Φτού μου.
Είχα συνηθίσει τα μικρά φωτεινά τετραγωνάκια απ΄το καλειδοσκόπιο.
Μ' άρεσαν κιόλας, ψέμματα δεν θα πώ.

Τώρα πρέπει να μάθω πώς θα γίνω εύκολα αυτάρκης κι ευτυχής.
Χωρίς να λέω ψέμματα στον εαυτό μου για τη φύση μου: ερωτευμένη σχιζοφρενής.
Τί όμορφα που θα ταν όλα αλλιώς!
Δεσμευμένη μονάχα από τα συναισθήματά μου για σένα,
περιμένω πότε θα σε βαρεθώ να σ' απαλλάξω απ' όσα σου ζητώ.

Κι εσύ που τα καταλαβαίνεις όλα, γελάς
και προσπαθείς να μου ανοίξεις τα μάτια.
Δεν με ξεγελάς, ενώ μου δίνεις ένα λόγο παραπάνω να χαμογελάω :)
Και δεν με ντρέπεσαι καθόλου μα καθόλου!
Βρε σα δε ντρέπεσαι!