.

Τα ακραία συναισθήματα μόνο ακραία κατάληξη μπορούν να έχουν έτσι όπως

λιμνάζουν στην άκρη εκείνη έξω απ' το περιθώριο. 

Είμαι καταδικασμένη να ζώ την ευτυχία
μέχρι το έσχατο σημείο της : την παρακμή.
"Όχι δεν είμαι λυπημένη".
Προχωράω όσο αντέχω
ακονίζοντας τις σκέψεις μου με πληγές, παλιές και πρόσφατες,
κι ας λείπει το όργανο το ξεπλυμένο απ' το αίμα.
Μπολιάζω προσεκτικά με συναισθήματα
τις αναμνήσεις που επαναλαμβάνονται ρυθμικά όπως μια βελόνα σ΄εργόχειρο.
Τίποτα παραπάνω ή παρακάτω από εκείνο το άμορφο σημείο του μυαλού μου
που μου προσφέρει και προσφέρεται γι' αυτοσχεδιασμούς.
Πιλατεύω μιαν ιδέα ευτυχίας
και χαίρομαι πότε - πότε όταν σε ξεχνάω.
Ασύμβατα, άχρονα και ανέμελα σε καρτερώ
να 'ρθεις πάλι.