αποκάλυψη - μέρος α'

Σε χρειάζομαι. οχι σαν φίλο. τουλάχιστον όχι μόνο ως φίλο.

είμαστε δύο χαρούμενα παιδιά, που αρνούνται να δούν αυτό που βλέπουν όλοι οι άλλοι.

λίγο θάρρος. αυτή η δειλία πού μπορεί να οδηγήσει; θα κλείσουμε τα μάτια μας, και θα κρατηθούμε από το ίδιο σκοινί μαζί. κ αν πέσουμε θα πέσουμε μαζι.

δεν νιώθεις πως δεν μπορείς άλλο; είναι μέρες που νομίζω πως βλέπω τα όρια σου. έχω μέρες να τα δώ... εγώ είμαι τεντωμένο σκοινί και δεν θέλω να σπάσω.ξανα. περιμένω την εβδομάδα να με λυτρώσει απο  το μυστικό μου.

βάλε τα χέρια σου στο λαιμο  μου και πνίξε με. Προσμονή και ανυπομονησία. Χαρά και λύπη. Ελπίδες και απογοήτευση. Είναι πιο πολλά όλα, απ΄τις λέξεις του κόσμου, απ' τη βροχή απ' το αντίο. Πιο πολλά από μένα και σένα. όταν είμαστε μαζί.

Τι θές απ' τη ζωή μου ρε βλαμμένο;

Εγώ ξέρω...είμαι το κελεπούρι σου και η πορτοκαλί σου φαντασία.

μπλόμ. χαχαχα. Δεν είναι και πολύ αστείο. Για μένα κυρίως.

Σου έγραψα και γράμμα για να στα ξεκαθαρίσω όλα, αλλά εσύ δεν πιστεύεις ότι σου μιλώ ειλικρινά, φίλε μου.