Άρες μάρες κουκουνάρες*

I’ll take you in pieces we can take it all apart 

Κομματάκι κομματάκι λοιπόν...

Είχα την πιο απίστευτη μέρα στη δουλειά. Ανεπανάληπτη ίσως.

Ο χρόνος σε πρώτο πλάνο και η πίεση χέρι χέρι,

και μετά, η μεγάλη Κρίση.

Δεν πήγε άσχημα. Δεν πήγε και έξοχα όμως!

Ο "Μέτρ" , έτσι τον ονόμασε η θεά, μου πε λίγα λόγια και σταράτα 

και το μπίγκ μπός έριξε τη σπόντα.

δεν ήξερες, δεν ρώταγες;

έλα μου ντέ! Τί μ' έπιασε κ μένα, να σας πώ δεν ξέρω.

Λές τελικά να φταίει η πανσέληνος; Από το πρωί φαινόταν η μέρα δύσκολη,

να μη βρίσκω να χαλάσω ένα εικοσάρικο για μια δουλειά, να πηγαίνω σε λάθος γραφείο, να μου ξεφεύγει μια ουρίτσα, να βγαίνω έξω από το περιθώριο...

Χάνω και λεφτά και τώρα περιμένω να δώ από πού θα μου' ρθει! 

Μην μασάς για καλό το λέω, και εγώ κ εκείνος. 

Μη βραχυκυκλώνεις, για την ακρίβεια. Βέβαια,

γιατί για κύκλωμα πρόκειται, σίγουρα.

Όλοι μας κάνουμε λάθη, το θέμα είναι πόσο συχνά βγαίνουν στη φόρα.

Και είπα για να νιώσω καλύτερα, να πάω ένα γράμμα στο ταχυδρομείο,

ούτε αυτό κατάφερα να στείλω κ έφυγα άπραγη αλλά σχεδόν χαρούμενη.

Ήξερα πώς κάτι περιμένω, δεν ήξερα τί.

Αυτός με είδε, εγώ θα τον είχα περάσει σαν ένα φιλήσυχο περαστικό, 

θα έριχνα μόνο ένα χαμόγελο συμπάθειας, κοινό, σχεδόν.

Αλλά αυτός σταμάτησε και φώναξε τ' όνομά μου. 

Στάθηκε εκεί στη μέση και περίμενε

να πλησιάσω. 

Δυό κουβέντες ανταλλάξαμε κ είπαμε τόσα. Δηλαδή αυτός μου πε τόσα,

εγώ απλά χαμογελούσα υστερικά. Απίστευτο*

Don’t look away, when there’s nothing there

Δεν γίνεται να αγνοήσουμε τα σημάδια* Εδώ κοίτα!

Η φύση, σου πεισμώνει, αν της πας κόντρα, και μετά άντε να τα βρείτε!

Και ο αληθινός κόσμος, περιμένει έξω απ' το γραφείο, βρίζει, ανυπομονεί, λέει ψέματα, γίνεται ανθρωποφάγος έτοιμος για όλα: τα άσχημα, τα κακά, τα μεγάλα. Σε τί ακριβώς με παροτρύνουν δεν ξέρω.

Πάλι προσπαθώ να χρωματίσω τον κόσμο με τις δικές μου μπογιές.

Πόσο χρόνο θα μου πάρει να τελειώσω τον πίνακα, άγνωστο.

Ίσως κάνω και καμια έκθεση στο τέλος, αν τα χρώματα βγούν ζωντανά.

Αλλά ο κόσμος έξω από το γραφείο, δεν είναι πάντα έτσι.

Είναι και καλλιτέχνες εκεί έξω, αρτίστες, τζαζίστες, μουσικοί στην Αριστοτέλους, που ομορφαίνουν τις ώρες, ποδηλάτες και πεζοί που ζούν όσο πιο έντονα μπορούν, με ό,τι έχουν.

Ηρθε και το απόγευμα, και πιο μετά το βράδυ

Όλα έγιναν πιο γλυκά, σαν την κρέπα σοκολάτα μπανάνα που φαγα πριν.

Ρόζ

Τα βλέπω όλα ρόζ και πορτοκαλί!!!! Μου λές
και εγώ μαζί σου. Είναι ωραία, χρωματιστά, παραδεισένια...
Βάζω κ άλλο χρώμα στη ζωή μου,
θέλω να σαι εσύ στο μπλέ κ εγώ στο κόκκινο,
μαζί μώβ.
Μαζί κάνουμε τ' αδύνατα δυνατά και είναι αληθινά σίγουρα.
Να σαι νυσταγμένος κ εγώ μαζί και να κάνουμε τρία σ' ένα;
Ξεπερνάμε και το γουόσ εν γκό! :)
Καλή δουλειά μου λές! Φανταστική σου λέω εγώ!
Μουσική πιο δυνατά για ν' ανεβούμε,
μα πού θα φτάσουμε;
Εγώ ξαπλωμένη από κάτω σου
νιώθω θα σε κάνω μια χαψιά,
μη γελάς! Δεν είναι αστεία πράγματα αυτά!
Μ΄ένα πλατύ χαμόγελο με υποδέχεσαι
όταν εγώ νιώθω παράξενα
γιατί φοβάμαι, στο είπα.
Αλλά αντέχω στον πόνο,
με θαυμάζεις.
Με προσέχεις σαν παιδί, μου μιλάς σαν κυρία.
Η καλύτερη θεραπεία η πρόληψη, μου λές.
Νομίζεις!
Η καλύτερη θεραπεία, αυτή που μου δίνεις!
Ας μην τελείωνε ποτέ
και ας έμενες παρεξηγημένος απ' τον κόσμο
για να σε βρίσκω εγώ.

στα χαμένα δεν είμαι

Σπάει το τιμόνι στο μπρελόκ-βέσπα που μου πήρε δώρο το αδερφάκι μου και σήμερα δεν βρίσκω πουθενά το κόκκινο ρολόι μου που μου χαν πάρει δώρο οι γονείς σ' ένα ταξίδι μας!  

Τι γίνεται άραγε;

Προσπαθείς να μου πείς ότι κλείνω δυό χρόνια από τότε και να σοβαρευτώ;;; 

Σοβαρεύτηκα ήδη! Ένα βήμα τη φορά μπορώ να κάνω κ όχι δύο. 

Το ύψος μου άλλωστε δεν μου το επιτρέπει...χαχαΧα! 

Νυστάζω αφόρητα τώρα και παιδεύομαι αλλά να ξέρεις ότι δεν το βάζω κάτω και συνεχίζω να χαμογελάω στη ζωή. Είμαι ερωτευμένη με τη ζωή, δεν είναι και λίγο! (τεράστιο είναι!!)

Απίστευτη δύναμη για όλα.

Θα τα ξεπεράσω μ ένα μεγάαααλο χαμόγελο. 

Αυτό είναι.  Μια τα χάνω, μια τα βρίσκω.

Όλα μας συνδέουν τώρα και το όνειρο πρέπει να γίνει πραγματικότητα για να δώσει θέσει στο καινούργιο. 

Πάνε αυτά, περάσανε....

Εντάξει, τώρα με δουλεύεις ψιλό γαζί και σ' αρέσει κιόλας που υποφέρω!

Χάνω, για δεύτερη φορά μέσα σ' εκείνη την ημέρα, τη ρακέτα μου 

και τη βρίσκω αναπάντεχα χωρίς πολλά πολλά μετά απο δύο εβδομάδες

και χάνω την επόμενη κιόλας στιγμή το ραντεβού με το πρωινό μου ξύπνημα! 

Μα γίνεται απ' όλες τις μέρες σήμερα, στην επέτειο, να μην ακούσω το ξυπνητήρι;

Να πέσω σε λήθαρχο βαθύ όπως η πριγκίπισσα του παραμυθιού;

Τι εννοείς;

Διπλή η επέτειος, διπλή η χαρά;;; Το ελπίζω!

Ένας μήνας και δύο χρόνια ή το ανάποδο; δεν ξέρω!

Ανοιξε και ο φούρνος ΕΠΑΝΩ στο δρόμο μου να μου το επιβεβαιώσει το ΚΟΣΜΙΚΟ αστείο!χα! χαχα!

στον κόσμο σου δεν γκρεμίζονται φούρνοι, αλλά ανοίγουν!

-ποιός σου μιλάει;

-......

ο χρόνος σταμάτησε όταν βγήκα απ' το σπίτι.12 σχεδόν.

Λίγο πρίν μου βγήκε το κουμπί απ΄το κολάν και είπα άστα να παν

για καλό θα' ναι!

Μια στάση πριν γυρίσω πίσω, στο Γιάννη, να εφοδιαστώ με πρωινό -μανιταρόπιτα αυτό μόνο σου λέω,

ένας φίλος και θαμώνας μου θύμισε

ότι χαμογελάω πλατιά και είμαι χαρούμενη απ' τη ζωή 

που ζώ! 

Χρόνια μας πολλά

Περιμένω το αύριο με χαρά

και χαμόγελο εννοείται!

τζακπότ

Και τί βρήκα!

Εκεί που δεν περίμενα ποτέ και με τίποτα!

σ' ενα φύσημα του ανέμου, σε μια ΠΑΙΔΙΚΗ χαρά

εκεί λίγο πρίν μπεί η άνοιξη για τα καλά και μας τρελάνει 

με τη γύρη της και τις μυρωδιές της.

Χθές σου τηλεφωνούσα χωρίς να το ξέρω και εγώ,
μέσα στον ύπνο μου σε σκεφτόμουν μάλλον.

Ξύνπνησα όμως απότομα και δυσκολεύτηκα να προσγειωθώ ομαλά.
Σακατεύτηκα για την ακρίβεια. χαχαχα! 

Δεν είναι αστείο όμως! Μου συνέβει και σήμερα το πρωί! 

Θ' αρχίσω να φοβάμαι. 

Να σε φοβάμαι για την ακρίβεια!!

Και μην μπερδεύεσαι, μη γελιέσαι

δεν είναι για τον ίδιο λόγο που σε φοβούνται εσένα οι άνθρωποι,

είναι δικός μου ο λόγος, κατάδικός μου.

Γίνεται ;

Να πέφτουν οι άνθρωποι και να μη σπάν; 

προσοχή!

Η ζημιά δεν φαίνεται πάντα με γυμνό μάτι όπως στο κάταγμα μπαμπά!

Μα δεν κολλαν οι ανθρωποι σαν σπαν'

ποταμι ειναι τα χρονια και κυλαν'

και κυλαν'

και αν σπάσουν δηλαδή, μετά δεν ξανακολλάν;

σοβαρά;

θα γίνω μάγος μάντης και σαμάν 

να πέφτουν τα παιχνίδια να μη σπάν.αν...

ίσως γι' αυτό να φοβόμαστε 

τόσο πολύ να εκτεθούμε

Μα και αν κυλάν τα χρόνια

σαν ποτάμι που δεν γυρίζει πίσω

μπορούμε και λαβωμένοι να κολυμπάμε

μόνο αλήθειες!

i' ve told the truth, i didn't come to fool you

Αυτό ζητούσα πάντα,
αυτό θέλω πιο πολύ
ίσως δεν ήμουν πάντα και εγώ αληθινή,
γι' αυτό την πάτησα έτσι!
Το χειρότερο είναι να λές ψέμματα
στον εαυτό σου.
Αλλά εσύ πιά
την μια μου λές το ένα
και την άλλη το ακριβώς αντίθετο!
ε ναι!δεν ξέρεις τι θέλεις!
να μείνεις ή να φύγεις!
είσαι καλά ή δεν είσαι;
αποφάσισε γιατί δεν γίνεται και τα δύο
νιώσε λίγο!
Δεν φταίει ο κόσμος που μπερδεύτηκες στην πορεία εσύ*
*σε όλους συμβαίνει, δεν είναι κάτι σοβαρό
μόνο κοίτα να βρείς το δρόμο σου σύντομα
γιατί μπορεί ν' αργήσεις μετά στο γυρισμό.

Αν ήτανε οι μπάμιες κρουασάν

Να μ' αγαπάς με τα λάθη μου όλα στη σειρά

Πατάω πάνω στην πληγή που μου κανες, προσπαθώντας να με γιατρέψεις. Σε νιώθω έτσι πιο κοντά. Πιο παρών απ' ότι είσαι.

Τώρα που το σκέφτομαι, έχουμε "βγεί" και τρία ραντεβού χωρίς καν να το ξέρουμε!χαχαχα! Καλά θα τα πάμε μου λές και εγώ σου λέω πως το Ελπίζω. Πάντα τα θαλασσώνω την κρίσιμη στιγμή, γι' αυτό φοβάμαι με καταλαβαίνεις, αλλά που θα πάει θα λευτερωθώ και γώ απ' αυτό που με κρατάει πίσω. Τόσα σημάδια γύρω μου πώς να τα αγνοήσω!!! Δεν θα μ' αφήσεις Έτσι, άλλωστε, μου το πες κιόλας!Θα μαι πιο προσεκτική στην επόμενη συνεδρία μας. Ανυπομονώ. Ωραία είναι η προσμονή αυτή, ξέρεις πως θά 'ρθει, χωρίς να ξέρεις τι σε περιμένει και τι θα σε βρεί. Ξέρω μόνο πώς θα σε βρώ εΓώ. Καλά, κι αυτό παίζεται. Αλλά πάντα καταφέρνεις να μου φτιάξεις το κέφι. Απο την ΠΡΩΤΗ στιγμή και με την ΠΡΩΤΗ ματιά (τραγουδάκι). 

Κι αν αναρωτιέσαι πως μπορείς να ζήσεις χωρίς να φαντασιώνεις κάτι που είναι άπιαστο μην ξεχνάς ότι τα όνειρα πρέπει να  γίνονται πραγματικότητα για να ανανεώνονται με καινούργια  :D

Να με προσέχεις!ε!

Νιώθω Περισσότερο. Όλο και περισσότερα. Βλέπω γύρω μου και κοιτάζω τους ανθρώπους στα μάτια. Σαν να μου έχουν κάνει ενέσα που αντί για νάρκωση με ξυπνάει μέσα μου.

Τώρα διψάω για επαφή, την ανθρώπινη, την αληθινή. 

Ένα βλέμμα, δυό λέξεις σημαίνουν πολλά αν κοιτάξεις καλά ΕΚΕΙ που πρέπει. Σε σένα τον ίδιο πρώτα. Άργησα και εγώ, άργησες κ εσύ. Τώρα τι κάνουμε μου λες;

Είναι κρίμα, νέοι άνθρωποι, να σαπίζουμε - σαν το δόντι μου. Είναι κρίμα να πονάς και να προσπαθείς να αγνοήσεις τον πόνο κοιτώντας αλλού. Όσο και να πλυθείς με σαπούνι δεν φεύγει η μυρωδιά. Χλωρίνη πρέπει να μπει να καθαρίσουν όλα, ν ' ασπρίσουν

σαν αστραφτερό χαμόγελο, 

σαν κυριακάτικο πρωινό στην παραλία, 

σαν αναπάντεχη συνάντηση με έναν ταξιδιώτη που ήρθε στην πόλη σου τυχαία. 

Τίποτα δεν είναι τυχαίο. 

ΌΛΑ συμβαίνουν γύρω μας με μια εκπληκτική ακρίβεια και Αγάπη. Μα πραγματικά πρέπει να ήμασταν τυφλοί που δεν βλέπαμε το φώς γύρω μας. Τώρα ναααα μια Λάμπα πάνω μου *Τεράστιος προβολέας*. Εσύ με φωτίζεις, και βάζει την τέχνη σου στο τραπέζι. Σε θαυμάζω, είσαι καλός! Αμέε! Γρήγορες κινήσεις με βεβαιότητα. Κοιτάς μέσα μου και φοβάμαι. Από την αρχή σου είπα ήμουν αγχωμένη, δεν ξέρω για ποιό απ όλα όμως. Εσύ εκεί απο πάνω μου δίνεις κουράγιο. Θα πάρεις το φόβο και όλα τα άσχημα. Μόνο απο κανένα ψεγάδι άσε μου, μην είμαι τέλεια και γίνω πια ολότελα άσχημη. Και εσύ είσαι άνθρωπος και εσύ τρομάζεις όταν το πλάνο σου δεν βγαίνει. Μου το έδειξες σήμερα. Οοπ τι έγινε; Σκίσε τα πτυχία σου και πάμε να φύγουμε για  Σκοτία. Εκεί ταξιδεύω σήμερα από το πρωί μέχρι νωρίς το απόγευμα. Τι θα γίνει; Ποιός θα χάσει από μάς και εμείς πόσο πλούσιοι θα γυρίσουμε και πλήρης; Σιγοτραγουδάς ένα σκοπό, λίγο πριν τελειώσεις τη δουλειά σου, πήγαν όλα καλά, ως τώρα. Με ταλαιπώρησες στην αρχή και με πόνεσες, άραγε το ήθελες ή δεν το υπολόγισες καλά; 

Πρόσεχε μην δαγκώσεις τη γλώσσα σου και ματώσει! Μου το πες ήδη δυό φορές. Τόσες φορές που φοβάμαι να μιλήσω και τη δαγκώνω θα πρεπε να χε κοπεί από τη ρίζα. Αλλά σ ακούω προσεκτικά πρέπει να μην χάσω ούτε λέξη σου πολύτιμη. Σε κοιτάζω στα μάτια και προσπαθώ να σου μιλήσω αλλά η γλώσσα μου είναι μουδιασμένη στ' αλήθεια. Δεν είναι ακόμα μια δικαιολογία. Και τώρα ακούω δεύτερη φορά το ίδιο τραγούδι και σκέφτομαι πως το καλοκαίρι θέλω να ταξιδέψω στο μέρος που ήσουν κάποτε και εσύ και πως θέλω να βρεθούμε μαζί χωρίς να περιμένουμε την απόσταση να μας ενώσει. 

Μπορεί ένα απλό κάτι να μας ενώσει τελικά και μια στιγμή να αρκεί για το κοσμικό αστείο και τις χημικές αντιδράσεις που μας παρασέρνουν σ ένα αλυσιδωτό φαινόμενο; Γιατί όχι;  

Πονάω εκεί που με πείραξες αλλά τώρα ασχολούμαι με τα χέρια μου γιατί έσκασαν από το κρύο και μου ζητούν φροντίδα. Έχω και μια καινούργια παρέα για παρηγοριά, την πέτυχα να με κοιτάζει πονηρά, την κοίταξα και εγώ και τα βρήκαμε! χαχα! Φοβερό, να ξέρω πως θα σε δώ σύντομα. Αλλά και αυτό σχετικό είναι. χαχαχα! Γειά σου ρε ζΩή με τους έρωτές σου. Τρελή και αλλοπαρμένη, θα βγώ αλλώβητη σε μικρά κομματάκια.

στο κινητό ;)

(χαχαχά!) 
Τώρα να μιλάω για σένα και εσύ 
να με παίρνεις τηλέφωνο εκείνη ακριβώς τη στιγμή;
Πώς γίνεται;

Θέλω ειδική μεταχείριση και στο λέω μπροστά εδώ και τώρα! Εντάξει λες ε; 

Για πές μου πώς μετράς τον πόνο που δίνεις; 
Στο σφίξιμο των χεριών ή στην αγωνία στα μάτια; 
Ή μήπως στο ιστορικό καρδιάς; 
Πάλι χτυπάει δυνατά! 
Δεν χάνει χτύπο βέβαια... 

Καλή αρχή και μου πονάει το δοντάκι λίγο.

πάθος για ζωή

Μη φοβηθείς... Ποτέ! Οχι, δεν σ' εγκατέλειψα. Πάντα στο μυαλό μου θα 'σαι και θα σε κρατώ. Απο μένα δεν χωρίζεις. (χαμόγελο). Όση απόσταση κ αν μας χωρίσει. Είσαι κομμάτι μου. Αυτό δεν θ' αλλάξει παιδί μου. Γειά σου λοιπόν και πάλι.
Κοίταξα λίγο να βάλω τα πράγματα σε μια τάξη, σε μια σειρά. Χωρίς καταπίεση, όλα με ελεύθερη θέληση, γιατί δεν μπορείς να την αγνοήσεις αυτήν την κυρία. Βρήκα λοιπόν ένα μονοπατάκι, τη διέξοδο μου στο χάος (;) και βρήκα τον εαυτό μου εκεί κάτω στον πάτο. Αυτό που όταν το ψάχνεις δεν το βρίσκεις ποτέ. Τώρα που είπα να ασχοληθώ με τον κόσμο, ασχολήθηκα πιο πολύ με μένα απο ποτέ. Ευρήματα ενός κατα τα άλλα ανυποψίαστου ανθρώπου. Με την καλή έννοια.
Το ήξερες οτι παλιά ήμουν καχύποπτη; μάλιστα! το μάθαμε κ αυτό!!χαχαχα! Λατρεύω τον παρελθοντικό χρόνο.(σ' αυτό). Τώρα όλα ξεκαθάρισαν μπροστά μου, απλώθηκε η γνώση της ζωής και δεν εξηγείται αλλιώς κάτι σαν αστραπή μια μέρα που βρόντηξε στον ουρανό όταν περπατούσα στο βουνό, αυτό πρέπει να έκανε τη δουλειά.Τέσσερα χρόνια παρεξήγηση δεν είναι και λίγο. Αλλά τα λάθη, όταν τελικά τα αναγνωρίζεις είναι λυτρωτικά όμορφα. Γίνονται ψεγάδια που μας συνοδεύουν γοητευτικά στους δρόμους μας.
Επιστροφή σ' αυτά που λέγαμε....
Ο Πάτος λοιπόν που λέτε, δεν είναι και τόσο κακός. Φέτος, τον αγάπησα. Αγάπησα πολύ κόσμο και μάλιστα αναγνώρισα την αγάπη εκεί που νόμισα πως ήταν κάτι άλλο!
Καταρχήν μόλις τον πιάσεις ανεβαίνεις αμέσως ψηλά, μόνο πάνω πάει, αλλά θα μου πείς αυτό γνωστό. Εντάξει, έχεις δίκαιο.
Αλλά εγώ λέω πως άν κάτσεις λίγο καιρό στον πάτο, αν τον γυρίσεις από όλες τις πλευρές, θα δείς τον εαυτό σου απαλλαγμένο από κομπλεξισμούς και ανασφάλειες. Και θα τον αγαπήσεις.
Θα βρείς τη δύναμη που κρύβεις μέσα σου και θα τρομάξεις και θα χαρείς και θα γελάσεις δυνατά όταν θ' ακούς τον εαυτό σου να σε σπρώχνει μπροστά! Στη ζωή! Γιατί μια φίλη μου, ένιωσε πρόσφατα πως είναι μικρή, πως πρέπει να τη ζείς λεπτό με το λεπτό και να την απολαμβάνεις.
Εγώ δεν ξέρω αν είναι μικρή, ξέρω πως είναι ωραία
και όταν είναι γεμάτη με αγάπη και Ερωτα τότε σου μοιάζει μάλλον απέραντη!
Σήμερα ήταν μια απολαυστική μέρα. και αύριο θα είναι γιατί το νιώθω.
Κάθε ευχή πραγματικότητα. Κάθε όνειρο κάθε πίστη βαθιά! αχ, πόσο πιο πάνω πάει. Οχι, δεν φοβάμαι. Έχω συντρόφους πολλούς πιστούς και σιγουριά σε κάθε βήμα. Με βρήκα και δεν με ξαναχάνω πιά...... Τι χαρά!
Όλα στο φως, όλα στη φόρα, τίποτα κρυφό. Λιακάδα και τύχη εκεί που μέχρι χτες ήταν νύχτα.