I’ll take you in pieces we can take it all apart Κομματάκι κομματάκι λοιπόν... Είχα την πιο απίστευτη μέρα στη δουλειά. Ανεπανάληπτη ίσως. Ο χρόνος σε πρώτο πλάνο και η πίεση χέρι χέρι, και μετά, η μεγάλη Κρίση. Δεν πήγε άσχημα. Δεν πήγε και έξοχα όμως! Ο "Μέτρ" , έτσι τον ονόμασε η θεά, μου πε λίγα λόγια και σταράτα και το μπίγκ μπός έριξε τη σπόντα. δεν ήξερες, δεν ρώταγες; έλα μου ντέ! Τί μ' έπιασε κ μένα, να σας πώ δεν ξέρω. Λές τελικά να φταίει η πανσέληνος; Από το πρωί φαινόταν η μέρα δύσκολη, να μη βρίσκω να χαλάσω ένα εικοσάρικο για μια δουλειά, να πηγαίνω σε λάθος γραφείο, να μου ξεφεύγει μια ουρίτσα, να βγαίνω έξω από το περιθώριο... Χάνω και λεφτά και τώρα περιμένω να δώ από πού θα μου' ρθει! Μην μασάς για καλό το λέω, και εγώ κ εκείνος. Μη βραχυκυκλώνεις, για την ακρίβεια. Βέβαια, γιατί για κύκλωμα πρόκειται, σίγουρα. Όλοι μας κάνουμε λάθη, το θέμα είναι πόσο συχνά βγαίνουν στη φόρα. Και είπα για να ...
φρενώσω δ' οὐκέτ' ἐξ αἰνιγμάτων