ολοφρενώς

over Μόλις που πρόλαβες να τελειώσεις. Μετρώντας αντίστροφα τις στιγμές που πρόλαβες να ζητήσεις/ Φιλώντας σταυρωτά τα αγαπημένα σου μάγουλα/ Κοιτώντας στα μάτια τον καθρέφτη που κρέμεται ανάμεσά μας/ Ίσα που κατάφερες να γυρίσεις το κεφάλι σου τη στιγμή που το πρόσωπό του είχε πάρει μια αλλόκοτη σκια/ Πίνοντας ουίσκια και καπνίζοντας αέρα κοπανιστό/ Αρμενίζοντας  στις θάλασσες μιας αναμνηστικής φωτογραφίας/ Για να ζεσταθείς λίγο μες τη μέση του κόσμου/

Δη θε(ν) να πλαγιάσουμε δή θε(ν) να κοιμηθούμε. αφου  δεν μπορούνε τα κορμιά μας να ανασαίνουν σε απόσταση. Ανά πνοή πόσα δευτερόλεπτα αντέχεις να (με) κρατήσεις; Κρύφτηκα κάτω από το πάπλωμα για να ζεστάνω τις στιγμές μας πριν μπεί το πρώτο φως και μας τρομάξει. Και στο καφεδάκι μας στο στολισμένο με αγιοβασίλιδες τραπεζομάντηλο επάνω ήπια σε δυο γουλιές τις φρέσκιες χθεσινοβραδινές αναμνήσεις και ύστερα σκέφτηκα πως θα 'πρεπε κάπως καλύτερα να τις φυλάξω. Εντός και εν τω μεταξύ στην βιασύνη τους επάνω ξεχάσαν ναι να αλλάξουν τα σεντόνια.

μήπως σε πετύχω πουθενά και δεν  έχω τις λέξεις πρόχειρες στη γλώσσα μου. όταν ξαπλώνω στο  διπλό στρώ μα χωρίς το κορ μί σου  για να ζεσταθώ λιγάκι. στον ύπνο μου γιατί βλέπω όνειρα και όταν δεν βλέπω είναι χειρότερα ακόμα. στη σκέψη πως  είσαι εκεί κι εδώ και παραπέρα  και παντού μέσα μου. γιατί κρύωσα να περιμένω έξω, εκτός και επί τα αυτά.

Oρυμαγδός. Ξανά και ξανά σ'ονειρεύομαι. Σχηματίζω το πρόσωπό σου σαν από πάντα μέσα μου να σε κουβαλούσα. Είναι ν' απορείς με τα παιχνίδια της μνήμης. Τα πράγματα που διαλέγει για να σε συντροφεύουν. Ήθελα να κάναμε μαζί αυτό το ταξίδι. Να γευόμασταν τα μπαχάρια και τις ελιές στην αγορά. Να παζαρεύαμε με τις ώρες για ψιλοπράγματα και να γελούσαμε δυνατά, να μιλούσαμε χωρίς να μας καταλαβαίνουν. Πάλι μου χάλασες τ'όνειρο.  Ίσως κι εσυ φοβήθηκες να δώσεις περιθώρια στη νύχτα σου. Ίσως ο φόβος μιας ημέρας με την αίσθηση της απώλειας  να είναι μεγαλύτερος από την μοναξιά μας. Διαρκής αδυναμία (σου). Έντονη δυσφορία (μου). Ξεχύνομαι στο δρόμο και αναζητώ μιαν άλλη εποχή για να ζήσω. Κι ας μείνω με τα ρέστα (μου). Και τα αισθήματά μου.

άθικτο * . θέλω να φιλήσω τα χέρια σου, και να μυρίσω τα μαλλιά σου  θέλω πιο πολύ να ανέβω στα ακροδάχτυλα των ποδιών μου και να ακουμπήσω το λαιμό σου. θέλω να τυλιχτώ στην αγκαλιά σου, και να με κρατήσεις κοντά σου για να με κοιτάς στα μάτια και να μιλάμε χωρίς λόγια. θέλω  να ξεχάσω να ξυπνήσω και να μου χαϊδέψεις απαλά την καλημέρα σου για να με ταίσεις αργότερα τη γλυκιά γεύση  από τα χείλη σου.

στο χείλος του γκρεμού το φιλί. you live your life as if it's real a thousand kisses deep Τα χείλη προκλητικά ανοιχτά και φωνή δεν βγαίνει. Από το βάθος μονάχα βογγάει τρομερά ένας χτύπος κι εσύ δαγκώνεσαι. you ditch it all to stay alive a thousand kisses deep Μετράω αντίστροφα το χρόνο μέχρι να φτάσω στο μηδέν κι από εκεί στο άπειρο. Στο χείλος του γκρεμού το φιλί κι εσύ πληγώνεσαι. we gather up our hearts and go a thousand kisses deep Τα κεριά έσβησαν χωρίς η επιθυμία να απωλέσει κάτι από την επιτακτικότητά της. Κι εσύ αφήνεσαι. except what we forgot to do a thousand kisses deep

Θα γνωρίσω μια μέρα -λίγο πριν επιστρέψω εκεί απ'όπου νομίζω ότι ήρθα- μια ειλικρινή αγκαλιά και μια κουβέντα. Δεν χρειάζεται παραπάνω, για την ώρα. Μου αρκεί το δώρο αυτό που μου κανες απόψε. Δεν θα ρωτήσω γιατί και πώς μου χαρίστηκε αλλά θα ευχαριστήσω τον καλό αέρα που σ'έσπρωξε στο δρόμο μου. Θα αγαπήσω μια νύχτα τον θόρυβο που κάνουν οι λάμπες του δρόμου όταν ανάβουν για να υποδεχτούν την καλεσμένη τους. Δεν θέλω παραπάνω, για τώρα. Μου αρκεί, περασμένες δώδεκα, αυτό το φως. Γιατί αφήνει να ακουστεί το περπάτημά σου στη στροφή γιατί μπορώ να σου απαντήσω μ'ένα βλέμμα σε όλα όσα δεν με ρώτησες. Και συνάντησα στο δρόμο -τον ίδιο που έπαιρνα τρεις μήνες τώρα- την επιθυμία να φτάσω στο τέλος γιατί κουράστηκα πολύ να προχωράω μόνη μου. Καταλήγω κάθε φορά σ'ένα λευκό όρος γεμάτο με τον ήλιο της καινούργιας μέρας. Κι αν μου χαμογελάς, ίσως αυτό δεν φτάνει. Είμαι ευτυχής που στέκομαι εδώ. Σ'αυτήν τη μικρή μεγάλη γωνιά της σφαίρας. Περιμένω να

Ήμουν καθισμένη στη σκιά και περίμενα να καώ από τον ήλιο. Δεν ξέρω γιατί αναζητούσα τόσο επίμονα το ανέφικτο αυτό κάψιμο, την μυρωδιά της φωτιάς που δεν έβρισκα πια μέσα μου. Ίσως περίμενα να γίνω πύρινη κι ας ήξερα πως ήμουν από καιρό χαμένη πνιγμένη στον ωκεανό από δάκρυα που μάζευα και δεν άφησα ποτέ  να μου ξεφύγουν. Ύστερα άρχισα να παίζω με τις σκιές, με το σκοτάδι και τις παρομορφώσεις που σου αποκαλύπτει μια χαραμάδα φωτός μια υποψία, ίσα να μην μπορείς να κοιμηθείς τα βράδια. Και το φεγγάρι όχι ερωμένη, όχι κρυφή πληγή αλλά φως αλλόκοσμο ελευθερίας, λίμνη για να λουστείς στα νερά της, να ονειρευτείς και να ανοίξεις το στόμα για να φιλήσεις αχόρταγα, αφού ποτέ δεν είναι αρκετό. Εύχομαι ο εφιάλτης που με ακολουθεί να διαλυθεί στο φως των φεγγαριών  που χαιρετίζω.

Σ' ένα μετρό σε μια στάση στιβαζόμαστε τάχα προστατευμένοι από μια άγνωστη δύναμη  έξω από μας φοβισμένοι να ρωτήσουμε γιατί. Μεταφερόμαστε κάπου. Παρασέρνομαι.  Αδιάφορα βλέμματα περιφέρονται στους χώρους τους κλειστούς και υπόγειους. Κουρασμένα κορμιά τοποθετούνται σε καρέκλες και το βασανισμένο τους περίβλημα υποκύπτει στο τράνταγμα μιας απότομης στάσης και μιας επανεκκίνησης. Στέκομαι ανάμεσά τους κάπως ανύμπορη ν' αντιδράσω. Ψάχνω να βρω συνεργούς για ένα έγκλημα που έχω μόνη μου διαπράξει.  Ζητάω συγχώρεση από τα αγαπημένα μου πρόσωπα και αγκαλιάζω με τα χέρια μου ό,τι απέμεινε. Δεν θα γλιστρίσω μέσα στη νύχτα,  θα γλύψω τις πληγές μου και θα σταθώ εδώ  και εκεί. δεν σου ζητώ να μ' αγαπήσεις, τί ωραία που θα ήταν όμως αν το έκανες

Take your protein pills and put your helmet on Ταξιδεύω μόνη μου με τις αποσκευές φορτωμένες αναμνήσεις. Συμμαζεύω τα πολύτιμα όπως-όπως στα συρτάρια και ύστερα κοιτάω πού θα χωρέσω τα ασυμμάζευτα. Check ignition and may God's love be with you Ο τόπος είναι πάντα δεδομένος, ο χρόνος μου διαφεύγει όπως πάντα, από μικρό παιδί. Ίσως να μην ωριμάσω ποτέ, ίσως πάλι να ωρίμασα πριν την ώρα μου. Now it's time to leave the capsule if you dare Για πόσο ακόμα θα ψάχνω να βρω στο φως της μέρας αυτό που πάντα μου φανερώνεται τις νύχτες που είμαι μόνη. Δεν σε συναντώ στα όνειρά μου αλλά στις στιγμές ευτυχίας που αναπάντεχα μου χαρίζονται κάθε μέρα. And I'm floating in a most peculiar way And the stars look very different today

Ένα τέλος. Ήταν μια φορά ένα παραμύθι κι όπως όλα τα αδέρφια του είχε μια αρχή και ένα τέλος . Μια μέρα το παραμύθι έβαλε τα καλά του και πήγε στο παζάρι. Μύρισε τα αρώματα της εποχής και γεύτηκε τα φρούτα της. Ένιωθε εκείνη τη στιγμή μοναξιά και ίσως και λίγη απελπισία ανάμεσα σε τόσους ανθρώπους. Παζάρεψε λίγη ουσία να 'χει μαζί του στο ταξίδι, αλλά δεν βρήκε σε καλή τιμή και τα παράτησε. Το καλοκαίρι ήταν ζεστό αλλά αυτό δεν το πείραζε. Κολύμπησε για λίγο στα νερά μιας λίμνης και δροσίστηκε κάτω από τη σκιά ενός πλατάνου. Έκλεισε τα μάτια και ονειρεύτηκε πως ήταν πραγματικό. Ταλαντεύτηκε στην ιδέα της ανισορροπίας και της εξαΰλωσης, της διάλυσης της παραμυθένιας υπόστασής του. Αρχή διατήρησης του φορτίου, αρχή διατήρησης της ορμής. Αρχές χωρίς τέλος. Ωστόσο, υπήρχε πάντοτε το ενδεχόμενο της απλής κρούσης. Ταράχτηκε. Τελικά όταν άνοιξε τα μάτια του ένιωσε πως μπορεί και να ήταν όλα αλήθεια.

Γιορτινές μέρες, θλιβερές. Κλαίμε για μια απώλεια, περιμένουμε μια Ανάσταση και ευχόμαστε ένα θαύμα. Με λίγο παραπάνω χρόνο στα χέρια μου σήμερα -ίσα για να μου λείπουν περισσότερο οι άνθρωποι που άφησα πίσω- πήρα για συντροφιά στο ταξίδι μου το ανεξερεύνητο εγώ μου. Τσάκισα τις σελίδες στ' αγαπημένα σημεία -ακόμα χαμογελάω στους λεκκέδες ολίγων ημερών ευτυχίας- και μουρμούρισα τη μουσική μιας επαναστατικής μελωδίας. Ύστερα κατέβηκε στα συντρίμια ενός νησιού μίλια μακριά από την χώρα που λέμε πατρίδα η αδυναμία που είχα κρυμμένη. Και φλέρταρα με ένα φιλί και μ΄ένα χάδι. Και λύγισα στην επιθυμία μιας ζεστής αγκαλιάς λίγο πριν ξεχαστώ. Αναστήθηκα έτσι πάνω σ'απέραντες αμμουδιές με δροσερές ανάσες που ξαποσταίνουν τα αργά βήματά μας το μεσημέρι και με δυό τρεις πεταλιές στον θαλασσινό αέρα πήρα το δρόμο για το σπίτι.

Αν σου πω ότι είμαι ευτυχισμένη θα το πιστέψεις; Ούτε εγώ μπορώ να περιγράψω αυτό το συναίσθημα. Ίσως έχασα πολύ χρόνο προσπαθώντας να εξευρευνήσω το μέρος της γης που τώρα βρίσκομαι που ξέχασα να κοιτάξω τις συντεταγμένες του δικού μου μικρόκοσμου. Ξέχασα να βρω τα παραμύθια που ονειρευόμουν να συναντήσω στα πρώτα μου βήματα. Ξέχασα να σου πω να με περιμένεις και να μη με ξεχάσεις. Ταξίδια που δεν έκανα και εμπειρίες που δεν έζησα μπλέχτηκαν με την ανάγκη να βρεθώ παρούσα στο εδώ και τώρα . Θυσία στο βωμό της ενηλικίωσής μου μακριά από την ασφάλεια του πουπουλένιου κρεβατιού των παιδικών μου χρόνων. Επιλογές που μ' ακολουθούν και σηματοδοτούν μια πτώση ή μια άνοδο, ανάλογα την εποχή, τον καιρό και τους δείκτες του προσωπικού μου χρημαστιστηρίου αξιών. Ψηλαφώντας την αίσθηση της ταυτόχρονης συνάντησης της προσφοράς και της ζήτησης, της σύμπτωσης αναγκών και συναισθημάτων, της αγκαλιάς και του σμιξίματος των χεριών, πορεύομαι στον τόπο μιας συναλλαγής εμπειριών και

Είναι ν' απορείς -ίσως και όχι- πώς η σάρκα, η αδύναμη είναι πιο ισχυρή από το πνεύμα. Από τις θεωρίες επιστημόνων και τις αλχημίες σοφών σαμάνων μέχρι τις ταπεινές μυρωδιές, τις πιο σκοτεινές σκέψεις, τα πιο βασικά ένστικτα "τα σωματίδια συνδέονται στενά σ΄ ένα επίπεδο που είναι πέραν του χώρου και του χρόνου" κατά την απόκοσμη δράση και απόσταση. Το σώμα που αγαπάει, το σώμα που αντιδράει, το σώμα που αναδύεται και βυθίζεται στις μικρές ώρες της μέρας για να βρεθεί γυμνό και ελεύθερο απο δεσμεύσεις. Το σώμα μέσα στη φύση και έξω από την αντίληψή μας, το σώμα που τραγουδάει το λυρισμό της ζωής και αγκαλιάζει, όπως μόνο αυτό  ξέρει, το σώμα του εραστή για να γίνει αθάνατο.