ολοφρενώς

Τα ακραία συναισθήματα μόνο ακραία κατάληξη μπορούν να έχουν έτσι όπως λιμνάζουν στην άκρη εκείνη έξω απ' το περιθώριο.  Είμαι καταδικασμένη να ζώ την ευτυχία μέχρι το έσχατο σημείο της : την παρακμή. " Όχι δεν είμαι λυπημένη ". Προχωράω όσο αντέχω ακονίζοντας τις σκέψεις μου με πληγές, παλιές και πρόσφατες, κι ας λείπει το όργανο το ξεπλυμένο απ' το αίμα. Μπολιάζω προσεκτικά με συναισθήματα τις αναμνήσεις που επαναλαμβάνονται ρυθμικά όπως μια βελόνα σ΄εργόχειρο. Τίποτα παραπάνω ή παρακάτω από εκείνο το άμορφο σημείο του μυαλού μου που μου προσφέρει και προσφέρεται γι' αυτοσχεδιασμούς. Πιλατεύω μιαν ιδέα ευτυχίας και χαίρομαι πότε - πότε όταν σε ξεχνάω. Ασύμβατα, άχρονα και ανέμελα σε καρτερώ να 'ρθεις πάλι.

Something in the way you love me won't let me be I don't want to be your prisoner so baby won't you set me free Stop playin' with my heart Finish what you start When you make my love come down If you want me let me know Baby, let it show Honey, don't you fool around Just try to understand I've given all I can 'cause you got the best of me. Borderline … feels like I'm goin' to lose my mind You just keep on pushin' my love over the borderline Borderline … feels like I'm goin' to lose my mind You just keep on pushin' my love over the borderline (borderline) Keep on pushin' me, baby Don't you know you drive me crazy You just keep on pushin' my love over the borderline. Something in your eyes is makin' such a fool of me When you hold me in your arms you love me till I just can't see But then you let me down, when I look around, baby you just can't be found Stop driving me away, I just wanna stay, There's someth

Οι μυρωδιές που μ' επισκέπτονται συνηθίζουν να με κατοικούν τόσο που να μ' ενοχλεί. Τεντώνουν τις μνήμες μου και με κολλάνε στον τοίχο για ανάκριση. Και το χειρότερο είναι πως δεν μου λένε τίποτα. Απλώς με κοιτάζουν με κάτι μάτια τεράστια και υγρά και δεν μιλούν, ενώ κρύβουν τα πάντα. Το σημαντικό όμως είναι οτι μένουν. Επιμένουν πεισματικά να κρύβονται στ' ακροδάχτυλα μου και να στριμώχνονται στα μικρά παραθυράκια της αγάπης που σου χτίζω. Ταγμένες μυρωδιές, ενωμένες με το πρόσωπό σου πότε βρώμικες και πότε αγνές μα πάντα με μια ζεστασιά σαν από αλλού φερμένη. Κάηκα κι ακόμα δεν τις έβγαλα από πάνω μου και καθαρή, όσο μπορώ, πλαγιάζω μαζί τους να κοιμηθώ.

Ρίσκο στο ρίσκο μάθε πως και η χασούρα κέρδος είναι. Δώσε μου δύναμη μονάχα ίσα ν' αντέξω ό,τι με πληγώνει για ν' αρχίσω απ' την αρχή και να μην τελειώσω ποτέ. best way to start a new is to fail miserably to risk all is the end all and the beginning all.

Δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Δεν μπορώ και δεν θέλω. Μου 'πες πριν φύγεις πως είναι το ίδιο αυτά τα δύο. Δεν θέλω και δεν μπορώ να λέω ψέμματα στον εαυτό μου πως τάχα είμαστε φίλοι. Δεν μπορώ να μου έχω εμπιστοσύνη πως θα προσέχω τώρα μη σου φορτώσω μια τύψη παραπάνω στο βαρύ κορμί σου. όταν γεννιέται ο άνθρωπος  ένας καημός γεννιέται Πρώτα σα τραγωδία και μετά σα φάρσα. Αλλά δεν έχει καθόλου πλάκα. Δεν μπορώ να σου ζητήσω να μ' αγαπήσεις κι ας μας χωρίζει μια απόσταση που εμπνέει γλυκόλογα. Για συναίσθημα δεν μπορώ να ελπίζω (και δε θέλω). Συντροφιά ανώδυνη για τις ώρες που νιώθεις πιο μόνος παρηγοριά γλυκιά κι ανομολόγητη για όσο με χρειάζεσαι -φοβάμαι για τόσο μόνο- ορκίστηκα στα μάτια σου που τα'χα σα βαγγέλιο τη μαχαιριά που μου'δωσες να σου την κάνω γέλιο Δημόσια θέα και θέαμα, βίαιο τράνταγμα  με επιφανειακές απολήξεις, αισθητήριες. Σ' αρέσει να με τυρρανάς γλυκά και να με ξεφτιλίζεις ακόμα, να με πουλάς φτηνά για να μ'αγοράσεις πάλ

Μια ανάμνηση είναι κάτι που έχεις ή κάτι που έχασες;  Κυριακή αποχωρισμού. Πάντα κυριακή, πάντα θλιμμένη. Τιποτα δεν είναι αυτονόητο. Τίποτα; Να ΄μαι πάλι οριοθετημένη από σένα. Με όρους και όρια. Και προϋπόθεση να περνάμε καλά. Εύκολο . Κι όταν χάνω τον έλεγχο, μ' αρέσει να στριφογυρίζω και να πειράζω τις μνήμες. Μεγάλο το κόστος όταν ζείς μ' επίκεντρο άλλον άνθρωπο. Συγκεκριμένη μορφή και σύσταση μιας άυλης συνωμοσίας: δεν μπορώ και δεν θέλω. Δεν μας φτάνει κι ο χρόνος για να ολοκληρώσουμε τη συμμετρία μας. Τί οφελεί να προσπαθείς για κάτι αν δεν σου βγαίνει; Ποτέ μου δεν θα μάθω να ζώ έξω απ' τον εγωισμό μου. Φτού μου. Είχα συνηθίσει τα μικρά φωτεινά τετραγωνάκια απ΄το καλειδοσκόπιο. Μ' άρεσαν κιόλας, ψέμματα δεν θα πώ. Τώρα πρέπει να μάθω πώς θα γίνω εύκολα αυτάρκης κι ευτυχής. Χωρίς να λέω ψέμματα στον εαυτό μου για τη φύση μου: ερωτευμένη σχιζοφρενής. Τί όμορφα που θα ταν όλα αλλιώς! Δεσμευμένη μονάχα από τα συναισθήματά μου για σένα, περιμ

Προσμονή σου. Και αδηφάγα όρεξη συντροφιάς σου. Η πρώτη αγάπη είναι άραγε και η παντοτινή; Όλα τα φταίει η ιστορία μιας σοκολάτας . Ίσως τα πάθη να τελειώνουν εκεί που ο άνεμος ζητάει χρόνο ν' αναπνεύσει, για όσο κρατήσει η ζωή μιας λιβελούλας έξω απ' το νερό. Αν ο έρωτας είναι η τέχνη του να φεύγεις, γιατί κάθε μου κίνηση με οδηγεί σε σένα;

Ή αλλιώς τί είχα μπροστά μου και δεν το έβλεπα! Είχα μια φορά έναν κρυφοτζουτζούκο που το έπαιζε μάγκας   και καραμπουζουκλής . Είχα ένα χάρισμα και μια αμαρτία. Και δεν είχα ό,τι απόμεινε, ό,τι φανταζόμουν και περίμενα. Έχω μια απογοήτευση - ερωτική δεν τη λες- πιο πολύ ανθρώπινη, πιο πολύ δική μου. Πάντα το έλεγα πως δεν ζυγίζω τους ανθρώπους καλά, γύρω στα 100 γύρω στα 60. Είναι που δεν τα πήγαινα καλά και με τους αριθμούς. Έμαθα και μαθαίνω να γίνομαι προβλήματική, μισο-τρελή, φευγάτη. Φεύγω ή φεύγεις ή δουλευόμαστε; Δεν θα σε ντύσω με επίθετα απόψε, δεν θα σου πλέξω το εγκώμιο κιόλας, όλα κι όλα! Μόνα κερδίζεις ζυγά χάνω. Το μέλλον είναι στα χαρτιά (δικέ μου). Μπήκες; Μπές! " Κατά τ' άλλα, πραγματικά τρώω περγαμόντο για να ξημερώσει και γράφω ποιήματα ώστε να ερωτεύομαι σωστά. "ο.ε.