Νηπενθές

Όχι δεν πενθώ, δεν μοιρολογώ απώλειες, δεν νιώθω (πια) λύπη.
Παράξενο να ξεκινάς με άρνηση για να εισφέρεις μια κατάφαση.
Ίσως να φταίει το φεγγάρι απόψε που με πλάκωσε, τόσο μεγάλο που είναι.
Όλβια βρίσκομαι σε σταυροδρόμια και στενά χωρίς ιδέα πού πηγαίνω -ούτε και που με νοιάζει. Ένας ψαράς μου είπε κάποτε πως τούτο είναι μια λύση να μην χαθείς ποτέ.
Ξέρω ακόμα πως η αλήθεια είναι σκληρή,
πως περιμένεις για καιρό για κάποιον κύριο που δεν έρχεται
και στέλνει εκείνος τους αγγελιοφόρους του πως θα έρθει αύριο και πως καλό θα ήταν να τον περιμένεις
πριν κρεμαστείς απ' το σκοινί της ανυπομονησίας σου.

Κι ύστερα το σκοινί, πρέπει να ξέρεις να το ρυθμίζεις, τα εκατοστά, το ύψος, ο κόμπος πού θα σταθεί και πώς να κάτσει πίσω από το αριστερό σου αυτί,
πρέπει να ξέρεις να δείχνεις συμπόνοια απέναντι σ' όποιον κι αν έχεις απέναντί σου Δήμιε -αυτό είναι η μεγαλοσύνη σου, αυτό είναι η ηθική που παρέλαβες από δυνάμεις ανώτερες
από το μοχλό σου.

Κουβαλάς πάνω σου τη ρετσινιά από τα χρωμοσώματα εκείνα, του πατέρα και της μητέρας σου και προσπαθείς να αποδείξεις ότι είσαι κάτι ανώτερο από μια βελτιωμένη εκδοσή τους. Σ΄εχουν εξαπατήσει.Καημέ/(ναι).
Δεν θα σου πω για εκφυλιστικές τάσεις και αποκαθηλωμένα πρότυπα, ούτε για την δύναμη της ψυχής σου -αυτή θα πρέπει μόνος σου να τη βρεις.
Δεν ακολουθείς και δεν προηγείσαι, μικρέ μου ουραγέ. Είσαι μόνος σου και μόνος σου παραμένεις. Κι αν κάτι στιγμές -δευτερόλεπτα αλήθεια- κάτι ανώτερο σ' ενώνει με το υπερβατικό και το ανεξήγητο, είναι η ανάγκη σου στην ύλη τόσο προσκολλημένη που δεν θα μπορούσες ποτέ να καταλάβεις κάτι έξω απο αυτό που οι άλλοι λένε λογική.

Η ανάγκη σου να ξεφύγεις είναι τόσο μεγάλη όσο μεγάλος είναι ο πόνος σου
και σου αρέσει να αποστομώνεις στόματα, σου αρέσει να δηλώνεις ευθαρσώς την αδυναμία σου μόνο για να κρυφτείς επιμελώς κάτω από αυτό το παραπέτασμα.
Θαρρείς και είσαι ο μόνος που πόνεσε ποτέ σ' αυτή τη ζωή, θαρρείς και ο πόνος δεν είναι ομολογία ζωής που πάλλεται κάτω από το δέρμα σου το κόκκινο από αίμα.
Εκμεταλλεύεσαι την απειρία μου
για να μην μου εκμυστηρευτείς ποτέ πώς νιώθεις τώρα, αυτή τη στιγμή.
Τώρα που σου μιλάω. Νιώθεις το ξέρω, τόσα που δεν μπορείς να τα διαχειριστείς.

Κλείνω τα μάτια και νομίζω πως θα με πάρει ο ύπνος όπως με βρίσκει.
Έχει περάσει η μισοχαυνωμένη μου λογική και μου φωνάζει
πέσε για ύπνο και το φεγγάρι θα βγει κι απόψε για να δύσει.

Πανσέληνος. Όχι δεν έχω πένθος. Έχω χαρά ανείπωτη που φίλησες κάποτε τα χείλη μου.