Δύσκολοι αποχωρισμοί

Απόλυτοι, απότομοι και πάντα αποστομωτικοί. 

Δεν έχεις τίποτα να πεις, και πάλι

αν κάτι, σαν μια λέξη, σκαρφαλώσει και δειλά ενοχλήσει τα χείλη

ατύχησε-

το τζάμι δεν αφήνει τίποτα να περάσει τη διάφανη επιφάνειά του.

Αποχαιρετισμός και τελευταίος εναγκαλισμός. 

Μόλις ένα τζάμι απόσταση, ένας έλεγχος διαβατηρίων

και αποσκευών. Χωρισμός άμεσος: το εκεί χώρια από το εδώ.

Σκεύη: σου επιτρέπεται να τα στριμώξεις και να τα βάλεις

όπως όπως

σε μια βαλίτσα μετανάστη που σε βαραίνει με την ύπαρξή της και μόνο.

Άνθρωποι: στιβαγμένοι 

όπως όπως 

από τη μια κι από την άλλη πλευρά της αίθουσας αναμονής, 

της αίθουσας αναχώρησης. 

Σου επιτρέπεται ν' αφήσεις πίσω εκείνους που δεν ταξιδεύουν. Αποχώρηση σου λένε. Και αποχωρείς.

Μαντήλι. 

Λευκό: να δέχεται τις πίκρες και την αλμύρα των δακρύων

κι ύστερα να σηκωθεί να χαιρετήσει σε γνώριμο σκοπό το φευγιό του αγαπημένου.

Μαντήλι της παρηγοριάς και της λύτρωσης.

Μαντήλι του αποχαιρετισμού και της αόριστης -ακόμα- επιστροφής.

Ύστερα μένει μονάχα η ματιά ν' ακολουθεί την πορεία

που διαγράφει η απότομη απομάκρυνση.

Αποχαιρέτα βιαστικά τα αναμνηστικά σου 

χαιρέτισε τον καινούργιο, κενό ορίζοντα που σου προσφέρεται

με περισσή απλοχεριά.

Ανυπεράσπιστες ρίζες μου, ανήλιαγες, 

πήρατε την χωμάτινη υγρασία μου

τόσο που στερέψαν πια και τα δάκρυα που 'χα να σας ποτίζω.