οδηγώ (και σε σκέφτομαι)

Πώς περιγράφεις ένα συναίσθημα;
Πώς συναισθάνεσαι μια μακρινή επαφή κι ένα κοντινό άγγιγμα;

Ξύπνησα μεθυσμένη ακριβώς όπως κοιμήθηκα
με το στομάχι μου δεμένο από εικόνες
που με χάραξαν στο σύντομο πέρασμά τους.
Κι απόψε άκουγα παραμύθια
μέσα στον ύπνο μου.
Μου λέγανε για φάρους και για πλοία που δεν έφυγαν,
γι' αγάπες μακρινές και δύσκολες
και για μαγικά λουλούδια
που φωτίζουν το δρόμο στο σκοτάδι.
Και μετά το πρωί έψαχνα να βρώ
πόση μαγεία μπορεί να φτιάξουν
δύο άνθρωποι και ένα βλέμμα.
Μαζεύω και αναδιπλώνομαι και ύστερα βγαίνω σεριάνι
και νιώθω κουβαράκι που ξεδιπλώνεται μπροστά σου
κάθε βράδυ.
Κάθε φορά απ' την αρχή.
Μέχρι να το κάνω σωστά.
Μπορείς να πλησιάσεις λίγο ακόμα;
Τόσο που να μπορέσουμε να περπατήσουμε
μέχρι να βγούμε στη στεριά που φτιάχτηκε
μέσα στο παραμύθι μας
για να μας σώσει.

Do you think this feeling could last forever?

God, i hope so.

Me too.