άτιτλο-μέχρι νεωτέρας*

Θέλω να ξεχάσω αυτό που μ' έκανε να ξεχνάω,

αυτό που με μουδιάζει και με ακινητοποιεί 

την πιο κρίσιμη ώρα. 

Την ώρα που πάω να συναντήσω τον υπέροχο και αφόρητο Άλλο.

Να ξαναθυμηθώ πού έβαλα τα όριά μου και πού τα άφησα.

Σε ποιούς ανθρώπους και ποιά σκηνικά ευτυχίας;

Θέλω να σε ξεχάσω τώρα, για να σε θυμάμαι ευγενικά αύριο.

Να μην σε ξαναπιάσω στο νού μου.

Να γυρέψω αλλού την ισοπεδωτική καταστορφή μου.

Δεν μπορώ να προσποποιούμαι άλλο και θα προσποιούμαι αιωνίως αν δεν τελειώσεις μέσα μου τελειωτικά.

Αν οι μνήμες δεν πάψουν να πονάνε τόσο που να με κάνουν στιγμές να σε μισώ.

(σημάδι πως ακόμα σ' αγαπάω)

Αν το όνειρο του ιδανικού δεν σταματήσει να μπερδεύεται ηδονικά   με την σαθρή σου πραγματικότητα.

Μα είσαι λαμπερός -δεν θα στο αρνηθώ-

μόνο που δεν είσαι ο δικός μου ο Ήλιος.

Είναι από τις φορές που αισθάνομαι τη μία κυριαρχικά δυνατή και την άλλη αβοήθητο κοριτσάκι στη μέση του δρόμου.

Είναι από τις μέρες που ζητώ προστασία από τον περαστικό και μπροστά σου το παίζω κούλ και έτσι ρε φίλε. Τρέμω σου λέω αφού, αλλά εσύ δεν το χεις να με καταλάβεις ακόμα.

Τί σκέψεις περνάνε απο τ΄όμορφο κεφαλάκι σου αγορένιε μου; 

Όταν γελάς πάντως εσύ, εγώ τα ξεχνάω όλα

και σ' ένα τρελό χορό ψάχνω κάθαρση απο τ' άσχημα και λύτρωση από Σένα.