Φτερά και Πούπουλα*

Μην μου παίρνεις τη φόρα,

μη μου κόβεις τα φτερά.

Μου τελείωσες μαζί με την οδοντόπαστα,

αλλά αγόρασα άλλη. Αν μετράει...

Είμαι προικισμένη με μνήμη, 

είναι αναπόφευκτη και η λησμονιά

και εγώ σαν και σένα θα ξεχάσω.

Στη βράση κολλάει το σίδερο,

κι αν αδυνατώ να θυμηθώ το χθεσινό μου 

όνειρο

ελπίζοντας μονάχα-μπορώ να στο πώ- 

να ήσουν μέσα του κλεισμένος...

Να σε βρώ στο καφέ της γειτονιάς μου

θα ταν ευτυχία.

Να σε συναντήσω καβάλα

στο ποδήλατό σου, να χαμογελάς.

Να σε πάρω να πάμε για βόλτα

στην πόλη μας

αποτολμιά που αξίζει. Να γίνει.

Τί όνομα να δώσουμε σ' αυτό που τώρα μας ενώνει;

Σε ξέχασα;

Πού συναντιώμαστε, πού διασταυρωνόμαστε

και πού προχωράμε παράλληλα;