;
Πώς ξεχωρίζεις την αγάπη απο τον πόθο;
Τα συναισθήματα αλλάζουν γιατί το θέλουμε εμείς
ή γιατί πεθαίνουν μόνα τους χωρίς συνεχή φροντίδα και παρακολούθηση;
Δεν μπορεί, τα συναισθήματα δεν έχουν ψυχή, πόσο παράλογο ακούγεται στ΄αλήθεια για κάτι που έχει τόσο στενή σύνδεση με την ανθρώπινη ψυχή...
Πώς μπορώ ν αγαπώ κάποιον και να υποκρίνομαι στον εαυτό μου, στους άλλους, στον ίδιο... Αυτό που αποζητώ πιο πολύ τελικά στον κόσμο, η ειλικρίνεια, είναι αυτό ακριβώς από το οποίο κρύβομαι και αναδιπλώνομαι στον εαυτό μου ξανά και ξανά.
Σταματάς να αγαπάς κάποιον για τον οποιό ένιωσες πώς είναι τελικά το μόνο που σε συγκρατεί στα πόδια σου και σου δίνει δύναμη;
Το πιο καλό ναρκωτικό που μας ανεβάζει, η αγάπη.
Ανεξερεύνητη η δύναμή της και απύθμενη...
Το σ αγαπώ το λές και δεν τελειώνει και δεν τελειώνεις και εσύ ποτέ με το να το λές, το επαναλαμβάνεις σε κάθε ευκαιρία. σ αυτόν που αγαπάς πάντα και σ αυτόν που σου αφιέρωσε χρόνο για να σε ακούσει, για να αγαπήσεις εσύ την εικόνα που δημιούργησε για σένα και στην επέστρεψε πάλι πίσω, και καταλάβατε πως επικοινωνείτε τελικά, πως είναι δυνατό να μιλήσεις και να σε ακούσουν με μια φωνή πιο δυνατή που δεν ακούγεται όσο και να φωνάξεις, με λέξεις που δεν έχουν υπάρξει ποτέ, με μάτια που γυαλίζουν, πρόσωπο με πρόσωπο και σώμα με σώμα.
Μου δίνεις έμπνευση για την επόμενη μέρα, για το επόμενο βήμα...
Πότε σε γνώρισα και πότε θα σε ξεχάσω; Κι αν δεν γίνει ποτέ αυτό θα είμαι πραγματικά τυχερή! Κι αν δεν υπάρχουν εμπόδια παρά μόνο φανταστικά, αυτά που τα βάζουμε εσύ και εγώ, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, με το φόβο να μας κυριεύει, να μας διαλύει και να μας παραμορφώνει.
Δεν υπάρχει απόρριψη αλλά φόβος γι αυτήν.
Όσο μεγαλύτερη η επένδυση, τόσο μεγαλύτερη η επιστροφή. Κι εγώ φοβάμαι μη σε χάσω, και συμβιβάζομαι , κανω κακό και στους δυό. δεν υπάρχει λάθος και σωστό....Σ αγαπω.
Πώς θα στο πώ και πώς θα στο δείξω; Κι αν τελικά δεν το πώ ποτέ θα το σκέφτομαι μια ζωή, σαν αποθυμένο.
Θα στέκομαι εκεί στην προβλήτα όσο εσύ απομακρύνεσαι από μένα και τη ζωή μου ή θα μπώ και γώ σε κοινή τροχιά με σένα και θα ταξιδέψουμε μαζί για μέρη καινούργια γιατί θα χουμε καινούργια μάτια, καινούργιες αισθήσεις, καινούργια ζωή.
Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο αρκεί να είμαστε ανοιχτοί στις προ(σ)κλήσεις και στα ρίσκα. Συνήθως μου βγαίνουν σε καλό.
Πώς ξεχωρίζεις την αγάπη απο τον πόθο;
Τα συναισθήματα αλλάζουν γιατί το θέλουμε εμείς
ή γιατί πεθαίνουν μόνα τους χωρίς συνεχή φροντίδα και παρακολούθηση;
Δεν μπορεί, τα συναισθήματα δεν έχουν ψυχή, πόσο παράλογο ακούγεται στ΄αλήθεια για κάτι που έχει τόσο στενή σύνδεση με την ανθρώπινη ψυχή...
Πώς μπορώ ν αγαπώ κάποιον και να υποκρίνομαι στον εαυτό μου, στους άλλους, στον ίδιο... Αυτό που αποζητώ πιο πολύ τελικά στον κόσμο, η ειλικρίνεια, είναι αυτό ακριβώς από το οποίο κρύβομαι και αναδιπλώνομαι στον εαυτό μου ξανά και ξανά.
Σταματάς να αγαπάς κάποιον για τον οποιό ένιωσες πώς είναι τελικά το μόνο που σε συγκρατεί στα πόδια σου και σου δίνει δύναμη;
Το πιο καλό ναρκωτικό που μας ανεβάζει, η αγάπη.
Ανεξερεύνητη η δύναμή της και απύθμενη...
Το σ αγαπώ το λές και δεν τελειώνει και δεν τελειώνεις και εσύ ποτέ με το να το λές, το επαναλαμβάνεις σε κάθε ευκαιρία. σ αυτόν που αγαπάς πάντα και σ αυτόν που σου αφιέρωσε χρόνο για να σε ακούσει, για να αγαπήσεις εσύ την εικόνα που δημιούργησε για σένα και στην επέστρεψε πάλι πίσω, και καταλάβατε πως επικοινωνείτε τελικά, πως είναι δυνατό να μιλήσεις και να σε ακούσουν με μια φωνή πιο δυνατή που δεν ακούγεται όσο και να φωνάξεις, με λέξεις που δεν έχουν υπάρξει ποτέ, με μάτια που γυαλίζουν, πρόσωπο με πρόσωπο και σώμα με σώμα.
Μου δίνεις έμπνευση για την επόμενη μέρα, για το επόμενο βήμα...
Πότε σε γνώρισα και πότε θα σε ξεχάσω; Κι αν δεν γίνει ποτέ αυτό θα είμαι πραγματικά τυχερή! Κι αν δεν υπάρχουν εμπόδια παρά μόνο φανταστικά, αυτά που τα βάζουμε εσύ και εγώ, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, με το φόβο να μας κυριεύει, να μας διαλύει και να μας παραμορφώνει.
Δεν υπάρχει απόρριψη αλλά φόβος γι αυτήν.
Όσο μεγαλύτερη η επένδυση, τόσο μεγαλύτερη η επιστροφή. Κι εγώ φοβάμαι μη σε χάσω, και συμβιβάζομαι , κανω κακό και στους δυό. δεν υπάρχει λάθος και σωστό....Σ αγαπω.
Πώς θα στο πώ και πώς θα στο δείξω; Κι αν τελικά δεν το πώ ποτέ θα το σκέφτομαι μια ζωή, σαν αποθυμένο.
Θα στέκομαι εκεί στην προβλήτα όσο εσύ απομακρύνεσαι από μένα και τη ζωή μου ή θα μπώ και γώ σε κοινή τροχιά με σένα και θα ταξιδέψουμε μαζί για μέρη καινούργια γιατί θα χουμε καινούργια μάτια, καινούργιες αισθήσεις, καινούργια ζωή.
Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο αρκεί να είμαστε ανοιχτοί στις προ(σ)κλήσεις και στα ρίσκα. Συνήθως μου βγαίνουν σε καλό.
κάτι πάρα πολύ δυνατό που μας τρελαίνει αλλά ταυτόχρονα μας δίνει ζωή !!τα συναισθήματα θέλουν χρόνο για να ωριμάσουν αλλά κυρίως χρειαζόμαστε εμείς τον χρόνο για να τα συνειδητοποιήσουμε ! το μόνο σίγουρο είναι ότι θέλουν συνεχή φροντίδα ειδάλλως φθείρονται ανεπανόρθωτα !! Σ΄αγαπώ πολύ !!:)
ReplyDeletepenelope symfwnw mazi sou!
ReplyDeleteTheloun frontida kathimerinh, theloun diathesh kai afosiwsh, thelun edafos gonimo gia na anaptixthoun,edafos katharismeno apo prokataleipseis kai fovies kai kobleks.....
Posos xronos omws borei na xreiastei gia na katalavoume ti einai auto pou niwthoume mesa mas?pws to prosdiorizeis telika?tha vasisteis sto proaisthhma h stin ormh? sto enstikto sou? poio einai telika to shmeio afethrias?kai poios dinei to sinthima gia na ksekinisume stin koursa tis zwhs mas, s authn pou den eimaste monoi mas, alla mazi me auton pou dialeksame gia na moirastoume tis stigmes mas...ths nikhs h kai tis httas...isws na nai k kaliterh h htta ap authn thn pleura....megalitero to deshmo...
Kai egw s agapw!oso pio dynata borw!