Wednesday, December 21, 2011

Παιδί μου παράξενο

παιδί μου περίεργο κι ωραίο,


αναρωτιέμαι ποιές θυσίες πρέπει να κάνω στις μούσες για τις χάρες
που μου δώρισαν.
Χρωστώ και για τις χαρές που μου στέρησαν
και για τις μοίρες που κέντησαν επάνω μου
χωρίς να με ρωτήσουν αν συμφωνώ με το μοιραίο της τύχης μου.

Παιδί μου αλλιώτικο κι απίθανο,


ήμουν σίγουρη, σαν από πάντα να σε γνώριζα, για τη μεγάλη σου καρδιά.
Μετράω προσεκτικά τις μέρες και τις ώρες, τις νύχτες μου μακριά σου,
κι όταν, για λίγες στιγμές, σε κρατώ επιτέλους δίπλα μου
νιώθω σαν να μην είσαι εκεί.
κού-κού!


No comments:

Post a Comment

Sungazing

Κάθομαι στο πάτωμα του σπιτιού  να ακουμπώ στο ξύλο που ήταν εδώ πολύ πριν από μένα  τοποθετημένο ψαροκόκκαλο με μεράκι  σ' ένα χωρο-χρό...