Sunday, October 3, 2010

άνευ όρων

Μπορεί να μην μπορώ να μεταβολίσω την αγάπη, τον έρωτα.
Μπορεί κανείς να πάει ενάντια στη φύση; Από τι είμαι φτιαγμένη 
Άραγε;  
        "Δεν αγαπάω φαίνεται. Ή μπορεί και να αγάπησα. 
        Τόσο που να στέρεψε η αγάπη μέσα μου. Άλλο να μην έχει."
Απολογούμαι μ' έναν ακόμα απολογισμό της πορείας μου,
μ' ό,τι άφησα να ωριμάσει και να εξελιχθεί
κι ό,τι από ένστικτο αρχαίο απέρριψα
-οι λόγοι δεν υπάρχουν πουθενά, ούτε η λογική (μου).
Η ώρα περνάει και ο χρόνος εκεί στάσιμος, στο χθές.
Βίωμα που γίνεται ανάμνηση και ξαναζωντανεύει
σ΄όλα τα δωμάτια του σπιτιού. 
Δεν έχω πού να πάω για να κρυφτώ από αυτό,
ίσως και να μην θέλω άλλωστε.
Φύση αυτοκαταστροφική, δημητράκι, μέγιστη ικανοποίηση: να καούμε.
-και οι άμυνες; τέρμα;-


No comments:

Post a Comment

Sungazing

Κάθομαι στο πάτωμα του σπιτιού  να ακουμπώ στο ξύλο που ήταν εδώ πολύ πριν από μένα  τοποθετημένο ψαροκόκκαλο με μεράκι  σ' ένα χωρο-χρό...