ως το ξημέρωμα

Να τσιτώσεις εσύ ή να ρεφάρεις θέλεις στ' αλήθεια;
Γιατί κάνουμε πίσω, όταν νιώθουμε απειλή;
Να ορμήξουμε μπροστά στον κίνδυνο και στο ρίσκο κι ότι βγεί!
Κάνεις μια πρόταση και την παίρνεις πίσω μετά
αλλά εγώ έχω προλάβει να κάνω σχέδια
και να ονειρευτώ κάστρα
Και μετά πάλι όλα γκρεμίζονται,
και λέω πως ήμουν αδύναμη και την άλλη φορά θα προσέξω!
Τσίρκο παραδεισένιο ή κόλαση αληθινή;
Τί είναι αυτό που ζούμε;
και το κυριότερο, τί είναι αυτό που δεν ζούμε; αυτό που χάνουμε όταν αφήνουμε τη στιγμή να γλιστρίσει από τα χέρια μας, όταν σ αφήνω απ' την αγκαλιά μου...
Λίγο θάρρος, λίγη τόλμη θέλει μόνο! κι απ' τους δυό μας!
Η κατάλληλη στιγμή, όταν θα ' ρθει θα μας το πεί και μας άραγε; γιατί φοβάμαι πως δεν θα την καταλάβω μέσα στην ασχετοσύνη μου και τη ζαλάδα που χω.
Οι αισθήσεις έχουν μουδιάσει, τα συναισθήματά μου μπλέκονται, τόσα πολλά, και με μπερδεύουν, τα άτιμα!
Κοσμικό αστείο! χα. ( Κι αν δεν το κατάλαβες, πρόβλημά σου! )