αποκάλυψη - μέρος α'

Σε χρειάζομαι. οχι σαν φίλο. τουλάχιστον όχι μόνο ως φίλο.

είμαστε δύο χαρούμενα παιδιά, που αρνούνται να δούν αυτό που βλέπουν όλοι οι άλλοι.

λίγο θάρρος. αυτή η δειλία πού μπορεί να οδηγήσει; θα κλείσουμε τα μάτια μας, και θα κρατηθούμε από το ίδιο σκοινί μαζί. κ αν πέσουμε θα πέσουμε μαζι.

δεν νιώθεις πως δεν μπορείς άλλο; είναι μέρες που νομίζω πως βλέπω τα όρια σου. έχω μέρες να τα δώ... εγώ είμαι τεντωμένο σκοινί και δεν θέλω να σπάσω.ξανα. περιμένω την εβδομάδα να με λυτρώσει απο  το μυστικό μου.

βάλε τα χέρια σου στο λαιμο  μου και πνίξε με. Προσμονή και ανυπομονησία. Χαρά και λύπη. Ελπίδες και απογοήτευση. Είναι πιο πολλά όλα, απ΄τις λέξεις του κόσμου, απ' τη βροχή απ' το αντίο. Πιο πολλά από μένα και σένα. όταν είμαστε μαζί.

Τι θές απ' τη ζωή μου ρε βλαμμένο;

Εγώ ξέρω...είμαι το κελεπούρι σου και η πορτοκαλί σου φαντασία.

μπλόμ. χαχαχα. Δεν είναι και πολύ αστείο. Για μένα κυρίως.

Σου έγραψα και γράμμα για να στα ξεκαθαρίσω όλα, αλλά εσύ δεν πιστεύεις ότι σου μιλώ ειλικρινά, φίλε μου. 

Αδιέξοδο. Και αναστροφή

Maybe I hang around here
A little more than I should
We both know I got somewhere else to go
But I got something to tell you
That I never thought I would
But I believe you really ought to know

I love you
I honestly love you

You don't have to answer
I see it in your eyes
Maybe it was better left unsaid
This is pure and simple
And you should realize
That it's coming from my heart and not my head

I love you
I honestly love you

I'm not trying to make you feel uncomfortable
I'm not trying to make you anything at all
But this feeling doesn't come along everyday
And you shouldn't blow the chance
When you've got the chance to say

I love you
I honestly love you

If we both were born
In anoother place and time
This moment might be ending in a kiss
But there you are with yours
And here I am with mine
So I guess we'll just be leaving it at this

I love you
I honestly love you
I honestly love you

κώδικας.

Εσύ είσαι το καμάρι μου και εγώ η κοκόνα σου!
Σ' έχω βάλει στην πρώτη θέση και σου το λέω, χωρίς φόβο.
Σ' αγαπώ...γιατί έτσι!!

Όλα είναι αγάπη..όλ ιζ λόβ...

Μα να το'χω πει σε όλους εκτός απο σένα;
Μπορεί να κάνεις και εσύ το ίδιο....γιατί δεν μου το λές; αν είναι αλήθεια μόνο....
Περιμένω να με καταλάβεις και να με διαβάσεις και μετά όταν ανοίξουμε και οι δύο, θα παίξουμε για τη ζωή.
Θα μου πείς πώς αισθάνεσαι και θα σου πώ και εγώ το ίδιο.
Θα γίνουμε ανάρπαστοι, θα φτάσουμε το τέλειο μαζί.χώρια δεν είναι το ίδιο.
Γιατί, ενώ θέλω περισσότερα απ' αυτά που έχουμε, ο τρόπος που τα  διεκδικώ είναι ο πλέον λανθασμένος: παραιτούμαι από όλα και από σένα. τη συνήθειά σου. Ο συμβιβασμός δεν πρέπει σε κανέναν και σίγουρα όχι τώρα.
Μια στιγμή αρκεί για όλα. Θα βγώ από το καβούκι μου. Θα μου κρατάς το χέρι;

ως το ξημέρωμα

Να τσιτώσεις εσύ ή να ρεφάρεις θέλεις στ' αλήθεια;
Γιατί κάνουμε πίσω, όταν νιώθουμε απειλή;
Να ορμήξουμε μπροστά στον κίνδυνο και στο ρίσκο κι ότι βγεί!
Κάνεις μια πρόταση και την παίρνεις πίσω μετά
αλλά εγώ έχω προλάβει να κάνω σχέδια
και να ονειρευτώ κάστρα
Και μετά πάλι όλα γκρεμίζονται,
και λέω πως ήμουν αδύναμη και την άλλη φορά θα προσέξω!
Τσίρκο παραδεισένιο ή κόλαση αληθινή;
Τί είναι αυτό που ζούμε;
και το κυριότερο, τί είναι αυτό που δεν ζούμε; αυτό που χάνουμε όταν αφήνουμε τη στιγμή να γλιστρίσει από τα χέρια μας, όταν σ αφήνω απ' την αγκαλιά μου...
Λίγο θάρρος, λίγη τόλμη θέλει μόνο! κι απ' τους δυό μας!
Η κατάλληλη στιγμή, όταν θα ' ρθει θα μας το πεί και μας άραγε; γιατί φοβάμαι πως δεν θα την καταλάβω μέσα στην ασχετοσύνη μου και τη ζαλάδα που χω.
Οι αισθήσεις έχουν μουδιάσει, τα συναισθήματά μου μπλέκονται, τόσα πολλά, και με μπερδεύουν, τα άτιμα!
Κοσμικό αστείο! χα. ( Κι αν δεν το κατάλαβες, πρόβλημά σου! )

λίμιτς

Πρέπει να σου ξεκαθαρίσω τη θέση μου

Δεν φταίς εσύ, εγώ φταίω.

εγώ είμαι αυτή που περιμένει άλλα πράγματα από σένα και εσύ δεν μπορείς να το καταλάβεις απο μόνος σου, λογικό

εγώ είμαι αυτή που δεν μπορεί να σου πεί όχι και τσατίζομαι όταν σου κάνω τα χατίρια γιατί δεν θ αλλάξει αυτό αν συνεχίσουμε έτσι.

εγώ είμαι αυτή που νιώθει άλλα πράγματα από αυτά που πρέπει μάλλον

και γίνομαι υστερική και υπερβολική και όλα αυτά που κοροιδεύω

γιατι με  νοιάζει.ναι , με νοιάζει.

Εγώ, δεν βρίσκω τη δύναμη να σου πώ όχι κάθε φορά και κάνω τον κόσμο μου άνω κάτω για να βρώ χρόνο να ξεκλέψω για σένα

και επειδή δεν αντέχω να μην καταλαβαίνεις πια

δεν αντέχω να νιώθω ανύμπορη και ευάλωτη και εξαρτημένη απο σένα

δεν μπορώ να προχωρήσω άλλο παραπέρα

Δεν μπορώ να σε βλέπω καθημερινά

Ας το αφήσουμε, γιατί δεν το αντέχω.

Σε παρακαλώ μην με ξαναπάρεις τηλέφωνο.

Αν θες να είμαστε φίλοι, εγώ δεν μπορώ και δεν θέλω πια.

Συγνώμη που είμαι απόλυτη αλλά απλά δεν μπορώ να είμαι αλλιώς.

Πάντα θα νοιάζομαι για σένα και φυσικά θα μαθαίνω τα νέα σου, μόνο άσε με να ηρεμήσω, γιατί νιώθω να πνίγομαι, νιώθω πως θέλω να βάλω τα κλάμματα, να ουρλιάξω, να σε βρίσω...

 και δεν μπορώ!

Δεν μπορώ γιατί δεν φταίς εσύ, εγώ φταίω.

Γι αυτό σου ζητώ συγνώμη. 
Γι αυτό δεν είναι δίκαιο ούτε για σένα, ούτε για μένα.

For Love ( by Robert Creeley )

Yesterday I wanted to

speak of it, that sense above

the others to me

important because all

that i know derives

from what it teaches me.

Today, what is it that

is finally so helpless,

different, despairs of its own

statement, wants to

turn away, endlessly

to turn away.

If the moon did not...

no, if you did not

I wouldn' t either, but

what would i not

do, what prevention, what

thing so quickly stopped.

That is love yesterday

or tomorrow, not

now. Can I eat

what you give me. I

have not earned it. Must

I think of everything

as earned. Now love also

becomes a reward so

remote from me I have

only made it with my mind.

Here is tedium,

despair, a painful

sense of isolation and

whimsical if pompous

self-regard. But that image

is only of the mind's

vague structure, vague to me

because it is my own.

Love,what do i think

to say. I cannot say it.

What have you become to ask,

what have i made you into,

companion, good company,

crossed legs with skirt, or

soft body under

the bones of the bed.

Nothing says anything

but that which it wishes

would come true, fears

what else might happen in

some other place, some

other time not this one.

A voice in my place, an

echo of that only in yours.

Let me stumble into

not the confession but

the obsession i begin with

now. For you

also (also)

some time beyond place, or

place beyond time, no

mind left to

say anything at all,

that face gone, now.

Into the company of love

it all returns.

Στη σκάλα τ' ουρανού, ανεβασμένη*

Κοντά σου, ξέρω τι θέλω, και το ξεχνάω όταν είμαι μακρυά σου, αποπροσανατολίζομαι. 
Και ας μη μπορώ ακόμα να γίνω βιβλίο ανοιχτό να με διαβάσεις. 
Ίσως  περιμένω να γοητευτείς από το μυστήριο και να βρείς το θάρρος να με περιεργαστείς, να με ψάξεις μοναχός σου, αφού με δείς καλά καλά, μόνο μην αργείς πολύ, στο κάτω κάτω είναι τέσσερις οι διαστάσεις...

Πες μου, λοιπόν, με θέλεις κοντά σου όπως θέλω Εγώ να είμαι απέναντί σου;

Μην αργεις μόνο πολύ και νυχτώσουμε! 
Είναι πολύ ωραίο το φώς της ανατολής όταν μπορούμε να το δούμε μαζί! 
Σήμερα ήταν τόσο πρωτόγονο, ανεβασμένη στον ουράνο, σου λέω, τα βλεπα όλα πιο ξεκάθαρα κ ας ήταν οι άνθρωποι πιο μικροί. Αλήθεια. Είναι ωραία εκεί! Αλλά μετά από λίγο κουράστηκα σκαρφαλωμένη εκεί και κατέβηκα. Και πάλι όλα θόλωσαν. Και σε σκέφτηκα μέσα στη θολούρα και σε ζήτησα για ακόμα μια φορά.

Η αγάπη λέει ψέμματα; Ακόμα και άν λέει μην το πείς πουθένα, ούτε εγώ δεν θέλω να το ξέρω.
Μόνο μη με βασανίζεις άλλο

Τι είναι αυτό που συμβαίνει μέσα μου; Σ αρνήθηκα λές παλιά και τώρα μ εκδικείσαι; 
Σαμποτάζ! Δεν έφταιγα.
Αλλά πάντα έτσι είμαι, αποποιούμαι τις ευθύνες μου και τώρα ήρθε η ώρα να τα παραδεχτώ όλα.

Θέλω να ελευθερωθώ από όλα αυτά, απο τα ανικανοποίητα και παλιά.

Θέλω να φορέσω τα καινούργια μου ρούχα και συναισθήματα και να ξεφορτωθώ όλα τα φορεμένα. 
Και εκεί μέσα στα υφάσματα και στα χαμόγελα θα με δείς επιτέλους και θα καταλάβεις γιατί σου φέρομαι έτσι.

Θα με κοιτάξεις όπως σε κοιτώ τώρα και εγώ και θα συναντηθούμε στη μέση.

Θα μου πείς πως περίμενες τόσο καιρό για να γίνει όπως ήταν γραφτό να γίνει και πως η στιγμή τούτη η κοινή, αξίζει την υπομονή μας και την αγωνία και το ρίσκο. 
Κυρίως αυτό, γιατί αυτό είναι το μεγαλύτερο απ' όλα.

Ελπίζω να μη χαθούμε ξανά, να μην κρυφτούμε πίσω από τους εαυτούς μας και τον καπνό μας. 
Να μη χάσουμε την ουσία. Όχι τώρα. 
Νιώθω πως είμαστε τόσο κοντά στο να πιαστούμε χέρι χέρι. 
Κάνε το σάλτο και θα σε πιάσω!

Λέτ ιτ μπί

Με πληγώνει να μην μπορώ να σου δείξω αυτό που νιώθω, αυτό που είμαι να μην μπορώ μαζί σου να το ζήσω. Να είμαι όπως νιώθω. Να μην κρατιέμαι πια.
Δεν το καταλαβαίνεις και αυτό με πληγώνει επίσης, γιατί φταίω εγώ πιο πολύ.
Γιατί δεν μπορείς να καταλάβεις πότε εννοώ αυτό που λέω και πότε όχι.
Ισως δεν μπορώ να είμαι αυτό που ΠΡΕΠΕΙ κοντά σου, ίσως αυτό που περίμενες το άλλο
και εγώ που εκείνο το ωραίο φαντάζομαι και περιμένω ακόμα λίγο...πλάι σου.
Τι θα ήθελες να είμαι, τότε και τώρα..και πώς αλλάζουμε ;
Με κατέστρεψες, χάλασα τώρα πια, δεν είχα καμιά επιλογή, εγώ το επέλεξα γιατί μου άρεσε τόσο
Σου μοιάζω αλλόκοτη και ακατανόητη, ελπίζω όχι άπιαστη.
Δεν είναι δίκαιο ούτε για σένα, ούτε για μένα.
Θέλω -αχ πώς θέλω- να σου δώσω περισσότερα,
αλλά πριν το κάνω στα γυρεύω πίσω και εσύ μένεις να με κοιτάς με απορία.
Φέρομαι ριψοκίνδυνα, μα μαζί σου ποτέ, φοβάμαι να περάσω τα όρια, τα δικά σου, τα κοινά μας και Ανισόρροπη με λές (!) και δεν έχεις και άδικο καημένε μου, άντρα.
Εγώ σε θαυμάζω για το κουράγιο σου μαζί μου.
Γιατί όμως, όταν πάω δειλά να σου ανοίξω λίγο το κουτί με τα κρυφά τα μυστικά μου,
νιώθω πως πέφτω στο κενό; Φόβος με πιάνει, ίλλιγγος και δεν ξέρω πώς θα με βρεί η πτώση.
Αναδιπλώνομαι και κουλουριάζομαι και προσπαθώ ν' ανασυνταχτώ να σ' αντιμετωπίσω.

Αύριο ποιός ξέρει; Μπορεί η πτώση να είναι γλυκιά*(σαν μια τούρτα)

πρόβα ταξιδιού

Ενα ταξίδι ας κάνουμε μαζί, κι όπου μας βγάλει
Ταξίδεψε μαζί μου και ό,τι είναι να γίνει θα γίνει
Παιδικέ και εφηβικέ μου έρωτα και ενήλικη και παράξενη αγάπη
Να σου δείξω τι νιώθω, δεν βρίσκω τον τρόπο
Παραφέρομαι και νευριάζω και παλινδρομώ και πάλι γυρίζω πίσω ολότελα χαμένη...
ίσως σταθώ τυχερή κάποια στιγμή και μαζί σου..
μου φαίνεται αστείο, πόσο δύσκολο μπορεί να είναι να είσαι εγώ
πόσο δύσκολο μου είναι να σε κάνω να με δείς
γιατί πρώτα πρώτα φοβάμαι να δώ εγώ εμένα την ίδια
αλλά πάντα ελπίζω πως υπάρχουν περιθώρια,
να με διορθώσω. Να ξεκινήσω από την αρχή
Να σου συστηθώ πάλι από την αρχή
και να μην κάνω λάθη.
Αλλά τώρα πώς προχωράω;
Αργά, όπως πάντα, κρατιέμαι από κάγκελο στο πλάι, έτσι με μεγάλωσαν
και συνήθισα.
Κ αν κάνω επανάστηση φοβάμαι τίποτα δεν θα μείνει όρθιο
ούτε εγώ.
καταγής.
Ετσι μόνο μαθαίνεις πώς να σηκωθείς.

υπέροχη

μπάντ ρομάνς

Τι περιμένεις απο μένα?
εγώ πιο πολλά απο όσα φαντάζεσαι......
και είναι άδικο και για σένα και για μένα να ταλαιπωρούμαστε τόσο
ξανά και ξανά
Δεν μπορώ να σου πώ αυτό που θέλω με λόγια
πάντα ήταν φτωχά μπροστά στα συναισθήματα
Αν δεν σε ξέρω, ελπίζω να μη χρειαστεί ποτέ
να σε μάθω με τον πιο δύσκολο τρόπο...
Σε περιμένω πάντα, στις πιο κρυφές χειρονομίες
στο κάθε βλέμμα, στο άγγιγμα, στην επαφή μας..
Με ξεγέλασες, ή δεν με κατάλαβες ποτέ?
Εγώ περιμένω από σένα να κάνεις το πρώτο βήμα..εγωίστρια ήμουν πάντα
Δεν θα σε βοηθήσω
Θα γκρεμίζω κάθε σου προσπάθεια και μέσα μου θα πονάω
Ξανά και ξανά
Θα κατηγορώ τον εαυτό μου και θα κλαίω αθόρυβα που δεν μπόρεσα να κάνω κάτι
Σπάω μέσα μου και σκορπίζω σε κομμάτια χωρίς εσένα.
Άσχημη ιστορία αγάπης.
Το χάπυ έντ αργεί ακόμη να έρθει, για μας.

leaving

You hunt me for years now
it's time for me to go...
I feel it, so can you
why deny it?

Now we can't  fight this feeling
let's surrender to the bitter end
Sometimes, it's easy
let's pretend that this, is our case...
              ****
No place for fake smiling
while i walk away...
one last time, i see you
wave goodbye...

Need to   make it happen
let's   hold on   to the   memories
My choice, my martyr
Let's find out, our   separated way...
               ****
I ll tell you  nothing,
that you don't   really know...
i look you   in the eyes
Can you    be so blind?

How   can you   not see me
gave   my secret out so   long ago,
someday   you' ll find out
hope  i m   not too   far away
               ****
The sunrise, the moonlight
seasons come and go
i m walking   by the sea
failing   to feel you

Time    is of  no importance
feels like  i m  drifting apart
wish you    were here
then you could   hold me tight!
              ****
We started  playing a game
forgot to set the rules...
somewhere along the way
Felt i was lost

No words were spoken
we danced away our fears
will you think of me?
How i wish i could  disappear.

σε ξέρω

learning things the hardest way*

Personality Test

Δυό φορές στη ζωή μου σ' εμπιστεύτηκα. Τη μία σ' αγάπησα, την άλλη σε μίσησα.
Διχασμένη βρίσκομαι εδώ. Κομμένη στα δύο. Κοιμάμαι μ' ένα μάτι ανοιχτό.
Σκαλίζω την παιδική μου ηλικία για να λύσω τα αινίγματα της ενήλικης ζωής μου.
Άγνωστη μεταξύ αγνώστων.
Μέσα από τη μοναχικότητα να δώ την αξία της συντροφικότητας προσμένω.
Να δώ την αλήθεια γυμνή στο σκοτάδι εκεί όπου το φώς δεν περνάει και συνηθίζεις
να ψιλαφείς, να εμπιστεύεσαι τις αισθήσεις σου, να ενδίδεις στα βαθύτερα ένστικτά σου.
Γίνομαι μικρή τοσοδούλα σταλίτσα και απαντώ στα φαντάσματά μου.
Δεν είμαι μια ιστορία τρόμου, είμαι μια ιστορία απλή.
Μια ιστορία που γράφεται όσο εγώ στέκομαι εδώ
και όσο εσύ μένεις παρατηρητής.

Φωτογραφίζω τη ζωή και μεταφράζω αυτό που βλέπω.
Την κρυμμένη ομορφιά στα πράγματα και στους ανθρώπους.
Πόσο ζηλεύω αυτούς που μπορούν να την δούν με τις αισθήσεις.
Η μαγία της διαφορετικότητας, των χρωμάτων και της εικόνας.
Της δημιουργίας μιας σύνθεσης τυχαίας.

Πρέπει να εκτεθώ. Εκεί έξω, όσο κι αν φοβάμαι.
Φοβάμαι τις αντιδράσεις της. Και τις δικές σου.
Εσύ με φοβάσαι;
Δεν μπορώ να λειτουργήσω χωρίς εσένα!
Είμαστε δυό χαμένες ψυχές που κολυμπάμε σε μια θάλασσα.
Χρόνο με το χρόνο.
Ψάχνουμε και βρίσκουμε και ζούμε
με τους φόβους και τις αρνήσεις μας.
Τυφλοί απέναντι στην Αλήθεια μας προχωράμε ψιλαφώντας το δρόμο μπροστά.