Όταν κλείνεις τα μάτια σου τί σκέφτεσαι;
Το μαζί ή το χώρια;
Το ταξίδι ή την επιστροφή;
Τί όνειρα βλέπεις εσύ;
Παιδί αφημένο στο χρόνο να γίνει αγόρι να γίνει αγκαλιά.
Μακρινά φιλιά, κοντινές αναμνήσεις.
Υπάρχει πάντα ένα όνειρο που αγρυπνά.
Είναι πιο εύκολα γι' αυτόν που φεύγει.
Απ' όπου κι αν φεύγει κι απ' ό,τι ξε-φεύγει.
Αποσπώμενο κομμάτι.
Επανατοποθέτηση σε νέες βάσεις/
Ο άλλος απομένει εκτεθειμένος και λιψός κατά τι.
Αναμονή.
Οι ουλές επουλώνονται (αργά ή γρήγορα)
και τα σημάδια φεύγουν.
-αν και δεν φεύγουν ποτέ στ΄ αλήθεια
ξεθωριάζουν ίσως λιγάκι στο δέρμα του χρόνου-
Οι αισθήσεις παραλυμμένες παραδίνονται στην ανάμνηση
για λυτρωμό.
Κολωβή ανάμνηση.
Πετσί και στάχτη. Λυγμός (βουβός).
Κρεμασμένη απ' την επιθυμία
κι αφημένη στο σχοινί να στεγνώσω
προκειμένου να καώ στο τέλος.
Επιτέλους.
Μείνε λίγο ακόμα. Όχι;
Ευχές μακρυνές ήδη.
Επιθυμώ να μυρίσω πια
καλοκαίρι και άμμο και βότσαλο.
Να γευτώ θάλασσα.
Επιθυμία σου.
Να με θυμάσαι σαν ηδονή που αργείς να ξεπεράσεις.
Να με σκέφτεσαι σαν χρώμα δύσης ανεξίτηλο που σε ζεσταίνει.
Comments
Post a Comment