ολοφρενώς

Μετά από ένα ερωτικό άδειασμα πάντα χάνομαι, δίνομαι και αφήνομαι, πάντα μ' ευκολία παραδίνομαι στο έλεος των λυγμών. Εσωτερικοί λυγμοί-σπάνια κλαίω φωναχτά- απέξω μου σκληρή, ξινή και άκαμπτη. Πάνε οι γλύκες, τελείωσαν μαζί με τον έρωτα ή την ιδέα του για σένα. Σε χάνω και χάνομαι. Το κέντρο βάρος μου και την ισορροπία μου στο βηματισμό μας. Τον είχα ανάγκη τον άλλο, την επιβεβαίωση που μου έδινε  και τα φιλιά του μαζί. Τον είχα ανάγκη που λές γιατί ήθελα εσένα . Σαν λευκός γάμος. Γιατί μου φαινόσουν άπιαστος και μακρυνός και έχω χάσει την υπομονή μου ένα πρωινό στη θάλασσα ψαρεύοντας. Θέλω να γίνουν όλα έτσι . Όπως πρίν.  Να περπατάμε κάτω απ' τη βροχή με τη σπασμένη ομπρέλα σου. Και θα φορέσω το χαμόγελό μου μόνο για σένα. -Απόψε.

Θέλω να ξεχάσω αυτό που μ' έκανε να ξεχνάω, αυτό που με μουδιάζει και με ακινητοποιεί  την πιο κρίσιμη ώρα.  Την ώρα που πάω να συναντήσω τον υπέροχο και αφόρητο Άλλο. Να ξαναθυμηθώ πού έβαλα τα όριά μου και πού τα άφησα. Σε ποιούς ανθρώπους και ποιά σκηνικά ευτυχίας; Θέλω να σε ξεχάσω τώρα, για να σε θυμάμαι ευγενικά αύριο. Να μην σε ξαναπιάσω στο νού μου. Να γυρέψω αλλού την ισοπεδωτική καταστορφή μου. Δεν μπορώ να προσποποιούμαι άλλο και θα προσποιούμαι αιωνίως αν δεν τελειώσεις μέσα μου τελειωτικά. Αν οι μνήμες δεν πάψουν να πονάνε τόσο που να με κάνουν στιγμές να σε μισώ. (σημάδι πως ακόμα σ' αγαπάω) Αν το όνειρο του ιδανικού δεν σταματήσει να μπερδεύεται ηδονικά   με την σαθρή σου πραγματικότητα. Μα είσαι λαμπερός -δεν θα στο αρνηθώ- μόνο που δεν είσαι ο δικός μου ο Ήλιος. Είναι από τις φορές που αισθάνομαι τη μία κυριαρχικά δυνατή και την άλλη αβοήθητο κοριτσάκι στη μέση του δρόμου. Είναι από τις μέρες που ζητώ προστασία από τον περαστικό και μπροστά σου το παίζω κούλ