ολοφρενώς

Φύλλα πορείας διαβάζω να μου δείξουν το δρόμο της συνάντησής μας . Το δρόμο να βρώ τον εαυτό μου .  Οι παράλληλες γραμμές μας που θα συναντηθούν στο άπειρο των κόσμων μας. Με εμπνέεις να μείνω και να προσπαθώ εδώ ακριβώς. Να ρίχνω λίγο λίγο τις άμυνές μου. Με φοβίζει η απάθειά σου δεν ξέρω πόσο την αντέχω την ανούσια συνάντηση, τις συζητήσεις που οδηγούν εκεί που θέλαμε από την αρχή και που δεν μας δίνουν τίποτα πάνω και πέρα από αυτό.// Συναισθήματα συγκεχυμένα, με εικόνες σκόρπιες. Σεπτέμβρης σε θερινό σινεμά και κατάλαβα πια πως έφυγε το καλοκαίρι για τα καλά. Κρίμα.* Μας περιμένει δύσκολος χειμώνας. Ωριμάζω δοκιμάζοντας τον ευατό μου πάνω στους άλλους. Κακό δεν κάνω, μάλλον, σε κανένα. (ελπίζω δηλαδή). Κάνω τους απολογισμούς μου, ζυγίζω, λογαριάζω, σε θυμάμαι. Τί θα γινόταν κανείς δεν θα πεί ποτέ. Σου πήρα μια καρτ-ποστάλ και δεν στην έστειλα ποτέ.  Σαν άδεια απόμεινε και άδειασε και εμάς,  μια όμορφη εικόνα -στράφη πήγε- Μαράθηκε η μέντα, και στο μπαλκόνι μου δίνουν ζωή  τα σ