Thursday, June 28, 2012

τί μέλλει γενέσθαι;

Κι έμεινα μόνη.
Ν' αναμετριέμαι με τις αναμνήσεις μόνο.
Να ζυγίζω το βάρος της πτώσης, να μετράω το βήμα στο κενό.
Πάντα ένας μένει. Ένας και μόνος.


Πότε ξεγυμνώνεσαι από την ανάγκη του μοιράσματος;
Κάποτε μια μελωδία μ' έφερε πιο κοντά σου.
Πότε ένα νόημα χάνει τη σημασία του για να ντυθεί μιαν άλλη;
Πάντα κάτι μένει. Κι ύστερα χάνεται κι αυτό.


Όταν τελειώσει το μέτρημα, όταν βγώ χαμένη και λειψή
κάπως πιο ανάλαφρη θα ετοιμαστώ για το καινούργιο ταξίδι.
Χαμηλή πτήση μικρής διάρκειας. Σύντομης διαμονής.
Εξωτερικός προορισμός - εσωτερικός μονόλογος. "Μη σε μέλει"







No comments:

Post a Comment

Sungazing

Κάθομαι στο πάτωμα του σπιτιού  να ακουμπώ στο ξύλο που ήταν εδώ πολύ πριν από μένα  τοποθετημένο ψαροκόκκαλο με μεράκι  σ' ένα χωρο-χρό...