Πειραματόζωο αντιδράσεων

Δεν μπορώ να σε βοηθήσω.
Δεν μπορώ και δεν θέλω.
Μου 'πες πριν φύγεις πως είναι το ίδιο αυτά τα δύο.
Δεν θέλω και δεν μπορώ να λέω ψέμματα στον εαυτό μου
πως τάχα είμαστε φίλοι.
Δεν μπορώ να μου έχω εμπιστοσύνη πως θα προσέχω τώρα
μη σου φορτώσω μια τύψη παραπάνω στο βαρύ κορμί σου.

όταν γεννιέται ο άνθρωπος 

ένας καημός γεννιέται

Πρώτα σα τραγωδία και μετά σα φάρσα.
Αλλά δεν έχει καθόλου πλάκα.
Δεν μπορώ να σου ζητήσω να μ' αγαπήσεις
κι ας μας χωρίζει μια απόσταση που εμπνέει γλυκόλογα.
Για συναίσθημα δεν μπορώ να ελπίζω (και δε θέλω).
Συντροφιά ανώδυνη για τις ώρες που νιώθεις πιο μόνος
παρηγοριά γλυκιά κι ανομολόγητη
για όσο με χρειάζεσαι -φοβάμαι για τόσο μόνο-

ορκίστηκα στα μάτια σου που τα'χα σα βαγγέλιο

τη μαχαιριά που μου'δωσες να σου την κάνω γέλιο

Δημόσια θέα και θέαμα,
βίαιο τράνταγμα  με επιφανειακές απολήξεις, αισθητήριες.
Σ' αρέσει να με τυρρανάς γλυκά και να με ξεφτιλίζεις ακόμα,
να με πουλάς φτηνά για να μ'αγοράσεις πάλι κακομεταχειρισμένη,
χειρότερη από πριν.
Ως εκεί και μέχρι τόσο.
Απάνθρωπα διαλέγεις την επιλογή σου.
Μου έχεις εμπιστοσύνη; Απομακρύνομαι σιγά σιγά.

μα εσύ βαθιά στην κόλαση την αλυσίδα σπάσε

κι αν με τραβήξεις δίπλα σου ευλογημένος να'σαι.

Σου επιστρέφω όση αγάπη έδωσες ποτέ σε κάποιον ή κάποια
κι αναρωτιέμαι από πότε οι στιγμές που παίζουν σε ημίμετρα έχουν σημασία.
Χειροπιαστή μοναξιά συναισθήματος.
Δεν έχω πια άλλη χαρά να σου δώσω.