εγώ αλλιώς

στα χείλη πικρό το αντίο

μακραίνεις στο κρύο και μένεις

αγάπη εικόνα θολή

μα τα όρια της τα είχα για τα καλά ξεπεράσει εδώ και καιρό
κι αυτό το ξέρανε κι οι δυό

μου είπες τί κάνεις;

 πως αναλαμβάνεις μια τόσο επικίνδυνη αποστολή

χωρίς σκουφάκι το χειμώνα για πρώτη φορά

και πρώτη σ' αγαπώ στα χείλη λέξη

αφού εγώ της το έμαθα.
Της έμαθα και να κλαίει και να γελάει μαζί.
Της έμαθα ν αντέχει την παρακμή μου  τόσο
που να θαυμάζει
όλα τα σπαρμένα κομμάτια μου.



καθένας το νιώθει τελειώνουν οι πόθοι

με τύψεις, καημό κι ενοχή

Να με παραλαμβάνει μ' όλες μου τις πληγές και να με γιατρεύει
για να μπορέσω να σταθώ στα πόδια μου ξανά.
Μόνος μέχρι να βρώ το ταιριαστό ταίρι.
τον άλλο μου εαυτό που χω αφήσει στο παρελθόν.

αυτό που ήταν Έρως βουλιάζει στο τέλος

στην πλήξη και την παρακμή



Της έμαθα ακόμα και να παίζει με την γλώσσα της
κάθε λογής παιχνίδια μελωδικά με λυρισμούς ανήκουστους
ως τώρα.
Να κάνει μπάνιο και να με λούζει μ' ενοχές
που δεν θα μ' έχει  ποτέ της αυτή,
μονάχα Εκείνη,
πάντα Εκείνη.

ρομάντζο παλιό μου

φορτίο τωρινό μου