πανσέληνος

Το πρωί

εκτάκτως σύννεφα του Αυγούστου μερικά
πέρα στο βάθος του ορίζοντα που τρέμει
σα να τον διατρέχουν
ρίγη μολυβιά


και το βράδυ
ψύχραιμη λιτανεία πανσέληνου
μες στα στενά και αδιέξοδα σοκάκια
μιας κάρτας σου που έλαβα
«… κουράστηκα
… λυπάμαι. Χαιρετώ»


με κούριερ εντός της σήμερον επίδοση.

Τι βιαστικός
λές και χωρίς πανσέληνο αύριο
δε θα' βλεπες να εκλείψω.

από τη συλλογή "Μεταφερθήκαμε Παραπλεύρως"

της Κικής Δημουλά

εγώ αλλιώς

στα χείλη πικρό το αντίο

μακραίνεις στο κρύο και μένεις

αγάπη εικόνα θολή

μα τα όρια της τα είχα για τα καλά ξεπεράσει εδώ και καιρό
κι αυτό το ξέρανε κι οι δυό

μου είπες τί κάνεις;

 πως αναλαμβάνεις μια τόσο επικίνδυνη αποστολή

χωρίς σκουφάκι το χειμώνα για πρώτη φορά

και πρώτη σ' αγαπώ στα χείλη λέξη

αφού εγώ της το έμαθα.
Της έμαθα και να κλαίει και να γελάει μαζί.
Της έμαθα ν αντέχει την παρακμή μου  τόσο
που να θαυμάζει
όλα τα σπαρμένα κομμάτια μου.



καθένας το νιώθει τελειώνουν οι πόθοι

με τύψεις, καημό κι ενοχή

Να με παραλαμβάνει μ' όλες μου τις πληγές και να με γιατρεύει
για να μπορέσω να σταθώ στα πόδια μου ξανά.
Μόνος μέχρι να βρώ το ταιριαστό ταίρι.
τον άλλο μου εαυτό που χω αφήσει στο παρελθόν.

αυτό που ήταν Έρως βουλιάζει στο τέλος

στην πλήξη και την παρακμή



Της έμαθα ακόμα και να παίζει με την γλώσσα της
κάθε λογής παιχνίδια μελωδικά με λυρισμούς ανήκουστους
ως τώρα.
Να κάνει μπάνιο και να με λούζει μ' ενοχές
που δεν θα μ' έχει  ποτέ της αυτή,
μονάχα Εκείνη,
πάντα Εκείνη.

ρομάντζο παλιό μου

φορτίο τωρινό μου

περί (σφορδών) ανέμων και (άγριων) υδάτων

σε σωστή ώρα νυχτώνει.
Αναπνοή, παύση και ανάπαυση.
Ήλιος και αρμύρα και σταγόνες βροχή μετά μιας καλοκαιρινής μπόρας
που κράτησε λίγο παραπάνω απ' όσο έπρεπε κι απ' όσο περιμέναμε.
Άγρια χαρά ή μελαγχολική ευφροσύνη δεν έχει τόση σημασία
"όλα όσα γνώρισα ή θα γνωρίσω ποτέ είναι Ένα".
Σκόρπια κι ανάκατα όλα
σκέψεις και συναισθήματα και μαντάνα απρόοπτα ίσως.
Μόνο ένστικτα και ζωίσια αισθήματα αλάνθαστα
παραμένουν, κρύβονται και παραμονεύουν να
ξαναβγούν για να τραφούν όταν πεινάσουν
αρκετά.
Περισσότερο περισσεύω τώρα
τόσο που να μην ξέρω πού να με δώσω πιο μπροστά.
Λύσσα κακιά επιθυμία.

Μια συλλογική υστερία για μένα μόνο

Έτσι, ξαναγυρίζουμε στ' αθροίσματα της αρχής μας.
Χαμογελάω γιατί είναι ωραίο πράγμα να μπορείς να το κάνεις.
Χαμογελάω γιατί έτσι δίνω και παίρνω κουράγιο
και ίσως γιατί έτσι καμια φορά κερδίζω ένα φιλί.
Όπως στην αρχή, έτσι και γι' αυτό
χαμογελάω αφού.
Απλά χαμογελάω.