Υπομονή*μεγάλη αρετή(!)

Περπατάω στο δρόμο προς το σπίτι και βλέπω

ένα παιδί μ' ένα ολοκαίνουργιο σκέιτ -ακόμα στη σακούλα- να χαμογελά

με μάτια τεράστια.

Ένα αγόρι που σου μοιάζει αφάνταστα - αλλά δεν είναι εσύ- Να πάρει!

Βλέπω δυό ασπρομάλλιδες να συζητάνε για την κρίση στην Ελλάδα και

για τα συμφέροντα που όλοι  ψάχνουμε να βρούμε - πού πάνε τα λεφτά οέο;-

Έχω μια αισιοδοξία άλλο πράγμα! Γιατί άραγε;

Θα πρεπε να σ' έχω πάρει ήδη ένα τηλέφωνο.

Κάνε υπομονή, είναι μεγάλη αρετή, μας είπαν. Γίνεται και τρομακτική, όπως διαβάζω.

Θυμάμαι μικρή είχα πιό μεγάλη αντοχή, στο χρόνο.

Όσο μεγαλώνεις, σπάς- είναι στη φύση-

κάνεις τον κύκλο σου κ εσύ.

Δεν θα γίνεις τετράγωνο ποτέ.

Γι' αυτό άσε τις λογικές κατά μέρος!

Σε σημαδεύω από καιρό,

το ξέρω δεν είμαι και άσσος,

αλλά θα σε πετύχω πού θα πάει...Μια Κυριακή στα κίτρινα λουσμένη**