ολοφρενώς

Σαν βόμβα που εκρύγνεται αντίστροφα σκέψεις, ιδέες, κομμάτια από εικόνες...θραύσματα μνήμης σαν από οβίδα γυρίζουν πίσω σε μένα για να σχηματίσουν ένα σκληρό μίγμα εμπειρίας.  Πίνω πρίν διψάσω. και εσύ μου δίνεις ενέργεια σαν το ποτό που καθαρίζει τον ουρανίσκο μου και ίσως καμιά φορά αφήνει μια πικρή γεύση στο στόμα. Δεν ξέρω πώς άνοιξαν πάλι οι βαλβίδες του συναισθήματος...είναι σαν αντίδραση μάλλον. Όσο πας να το πνίξεις, να το καταπιέσεις και να το στριμώξεις τόσο αυτό κλωτσάει έτοιμο να βγεί στην επιφάνεια, να το καταλάβεις και εσύ που το αρνήσει πεισματικά, εσύ που του γυρίζεις την πλάτη. Γιατί άραγε; τί φοβάσαι πιο πολύ απ όλα; την απόρριψη; μα κ αυτή μες στη ζωή είναι. η φοβάσαι τη δέσμευση; Σαμπάνια για τους φίλους μου και αληθινός πόνος για τους ψευτοφίλους Η Βία, γιατί μας συγκινεί τόσο πολύ;τι βλέπουμε σ αυτήν; γιατί ίσως το συναίσθημα είναι σ αυτήν πιο έντονο; πιο εμφανές; Η Ηδονή, είναι αδύνατον να την προσδιορίσω. αλλά η φρίκη θεωρώ ότι κατέχει την ...