ολοφρενώς

 Γένους θηλυκού, συνυποδήλωση αορίστου. Πόσα χωράει μια πρόταση και πόσο αφήνει έξω από το περίγραμμά της; Πόσα θα μπορούσα να διαπραγματευτώ αν πίστευα λίγο παραπάνω στη δύναμη της ευθείας γραμμής; Μια κλασική περίπτωση ματαίωσης όταν όλα βαίνουν καλώς και ξαφνικά τελεία. Και παύεις να υπάρχεις, όπως πριν. Σημείο καμπής, μετάβασης στο άγνωστο.  Παλιός αγαπημένος εραστής που διόλου δεν μου έλειψε η αγκαλιά του κι όμως τον αναζητώ. Είμαι διαφορετική, κι όμως τόσο ίδια.  Βαραίνω μόνο λίγο καθώς γέρνω προς τα μπροστά και τοποθετώ το ένα πόδι μπροστά από το άλλο. Το μέλλον έχει μια ακαταμάχητη γοητεία και ρίσκο. Να πω το ναι να πω το ίσως; Τι αξία έχει η πρόταση αν δεν κυνηγήσω  το παιδί που κρατάει το κόκκινο μπαλόνι; Ξελόγιασέ με γλυκιά μου  μα βρες μου μια οικία ν' ακουμπήσω το κουρασμένο μου πνεύμα και το σώμα που επέστρεψε στο καβούκι του.

Περιμένοντας αυτό που ποθώ πιο πολύ η αναγγελία μιας ευχάριστης είδησης -η αποδοχή. Γιατί πάντα εξαρτώ την ευτυχία μου από το βλέμμα επιδοκιμασίας μιας εξωτερικής πραγματικότητας; Ίσως έμαθα να ακούω περισσότερο απ' όσο έμαθα να μιλάω. Αυτή η φωνή παλεύει να βγει με χίλιους δυο τρόπους. Με φωνές, με κλάμματα, με λέξεις πάνω στο χαρτί. Διάβασα κάπου πως η φύση του έρωτα είναι γλυκιά και πικρή μαζί και είναι αυτό το παράδοξο που τον κάνει τόσο αξεπέραστα αδάμαστο. Αναρωτιέμαι πως οι άνθρωποι γύρω μου βιώνουν τον έρωτα της ζωής πώς περνούν μέσα στη μέρα και στα χρόνια τους για να βαδίσουν  έξω από την πόρτα του σπιτιού τους στο άγνωστο.  Εγώ πάντως το τρίγωνο των Βερμούδων διέσχισα για να βρω ένα απάνεμο λιμάνι με γλυκές αναμνήσεις θυμαριού και περιμένω ακόμα να έρθεις, και περιμένω ακόμα να μου ψιθυρίσεις πως κι εσύ εμένα περίμενες για να ρθω.