αν η ψυχή μας έχει συναντηθεί σ' ένα όνειρο γιατί ξεχάστηκε τώρα που τα σώματα έσμιξαν ετεροχρονισμένα; αν ήμασταν αγνοί ίσως καμιά θυσία δεν θα χρειαζόταν να μη χυθεί αίμα κάτω, να μην κυλήσει δάκρυ αν ήμασταν παιδιά ίσως ακόμα να παίζαμε τους ρόλους μας και το βράδυ θα κοιμόμασταν ήσυχοι και θα συναντιόμασταν πάλι γιατί να φτάνουμε στο χείλος του γκρεμού για να δούμε την ομορφιά που απλώνεται ολόγυρά μας; κι αν νιώθουμε κάποιο τέλος να πλησιάζει γιατί η δύναμη που μας ενώνει γίνεται τότε πιο δυνατή; αν το σώμα μου είναι ψωμί, είναι και τα ψίχουλα που έπεσαν το πρωί στο τραπέζι αν η ψυχή μου είναι ένα ελάφι, τότε θα σε συναντήσω απόψε στο όνειρό μας το κοινό.
φρενώσω δ' οὐκέτ' ἐξ αἰνιγμάτων