ολοφρενώς

Και κάπως έτσι περνάει ο καιρός: μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο. Όλα στιγματίζουν τις στιγμές μας σε τούτη τη ζωή. Ξενιτιά κι ύστερα επιστροφή στο σπίτι: ζεστά φιλιά, οικογενειακές συγκεντρώσεις δίπλα στο τζάκι, αναμμένες ή σβηστές συναισθηματικές ανησυχίες· όλα μαζί μπλεγμένα με χαμόγελα, δάκρυα και αγκαλιές, πολλές αγκαλιές. Μεθυσμένοι συλλογισμοί των παράλογων συζητήσεων για το μέλλον που σχεδιάζαμε μαζί. Αγαπημένη νοσταλγία του χρόνου που μας πέρασε παράξενη προσμονή του χρόνου που 'ρχεται με τους αναχαιτισμούς που φέρνει ο απολογισμός, με τη φόρα και την ορμή που ένα νέος γυμνός και άσφαλτος προσκαλεί την υποδοχή του από τους παρευρισκόμενους. Ας πιούμε στην υγειά του, ας αγκαλιαστούμε λίγο πιο σφιχτά κι ας νιώσουμε πώς είναι τώρα η αρχή των πάντων. Καλή χρονιά και καλούς καιρούς να έχουμε με ζεστή καρδιά, θερμά αισθήματα και ολόκαυτες εμπειρίες.

αθεράπευτα αισιόδοξη. Θα υφαίνω τον ιστό της Πηνελόπης περιμένοντας την επιστροφή του Οδυσσέα μου. Στολίδια θα καρφιτσώνω στα χέρια μου κι αν τρυπηθώ απ΄της αγάπης το αναπάντεχο στημόνι πείτε μου ποιός δεν μάτωσε από το χτύπημα ενός αγαπημένου. Και θα υποδέχομαι τους μνηστήρες και θα κοιτάζω απ' το παράθυρο μήπως μου φέρουν μαντάτα της θάλασσας και της στεριάς πως θα γυρίσεις. Και θα χαλάω το υφάδι τα βράδια που μόνη ξαγρυπνώ τις σκέψεις μου ενώ χαϊδεύω το μαλλί πριν το αδράχτι το κάνει κλωστή και σε δέσει μακριά μου. Πριν δεθώ με την προσωρινή φυγή σου και χάσω τελείως το δρόμο μου. Πριν τελειώσω τούτο το έργο που μου ανέθεσα "σε χώρα μακρινή και αναμάρτητη τώρα πορεύομαι".