ολοφρενώς

Οφείλω ένα αντίο, στο χρόνο που πέρασε δίπλα μου στους ανθρώπους που στάθηκαν, με πήραν από το χέρι και με ταξίδεψαν. Η στιγμή αυτή του αποχαιρετισμού είναι πάντα άχρονη. Μια ιεροτελεστία ανίερη και αισχρή, όμως απαραίτητη για τούτη εδώ τη στιγμή. Είναι περίεργο να αποχαιρετάς ένα συναίσθημα. Στάθηκες λίγος απέναντί του κι εκείνο σ' εγκατέλειψε, σε τιμώρησε μ' εξαφανισμό. Και κάπως έτσι έμεινες μόνος και κενός. Άδειασα κι εγώ και τώρα πήρα αγκαλιά τις λέξεις να 'χω συντροφιά και παρηγόρια. Αλλά είναι μεγάλη η νύχτα σαν τα σφάλματά σου. Κι εμένα μου έλειψε ο ήλιος και η ζέστη και το φως, κι ένας ξανθός μικρός πρίγκιπας να μ' εξημερώσει από την κτηνώδη φύση μου.