ολοφρενώς

Η μοναξιά σου. Γεμάτος σπίθες, μέσα σε κόσμο και σε γέλια, μόνος. Δυνατός , αγέρωχος και μόνος. Εσύ που μοιράζεις αγάπη, χαρά και σκιρτήματα. Εσύ μόνο (ς). Αδιαίρετος και ασίγαστος και άλλως πως μόνος. Κι εγώ ευαίσθητη κι ευάλωτη, και γυαλί να πέσω να σπάσω. Και λοιπόν; Ποιός δεν ράγισε σ' αυτή τη ζωή; Αν δεν υπάρχουν αμαρτίες ποιά καρδιά μπορεί  να μου ορίσει τί επιτρέπεται; Αλλαγμένη και αδύναμη και κάπως πιο ευτυχής . Εγώ, αλήθεια . Κι ύστερα είναι εκείνες οι γραμμές οι παράλληλες που κάποιος σοφός τις ενώνει στο άπειρο και κάποιος άλλος -πιο μάγκας- ζωγραφίζει επάνω τους έναν κύκλο και φτιάχνει μια ζωή στρογγυλή σαν το φεγγάρι που γέμισε πάλι, απόψε.

"Το παιχνιδάκι" Σαν παιχνιδάκι έμαθες να με κουρδίζεις κι όλα τα μυστικά μου ξέρεις να μυρίζεις κι εγώ χαιρόμουνα που βρήκες τα κουμπιά μου μα δεν το σκέφτηκα πως θα ΄φευγες μακριά μου Μέσα στην πόλη τριγυρνώ κι όλο λυπάμαι γιατί τα μέρη που με πήγαινες θυμάμαι γλυκιές εικόνες μπρος μου φέρνει η ανάμνησή σου πώς να δεχτώ πως θα ερχόταν η φυγή σου Απόψε στ' όνειρό μου επισκέπτης ήρθες και μέχρι το πρωί με κέρναγες με γλύκες και όλα τα χάδια, τα φιλιά μου σου χαρίζω μα σαν θα φύγεις την αυγή εγώ ραγίζω. και μια αφιέρωση