βαθιά πληγή

Ξέχασα πώς κοιτούσα τον ουρανό όταν ήμουν μικρή.
Κάποτε, θυμάμαι μια ανάμνηση και αρχίζω να ψηλαφώ τις πληγές
και περιμένω κάμποσο για να αναβλύσει το αίμα μου όπως παλιά.
Αρχαία αισθήματα ποτισμένα μ' εμμονές και παράνοιες
και σκοτάδι.
Τα σχήματα αλλάζουν τις μορφές απ' τα σύννεφα
μακραίνουν και ξεδιπλώνουν και διαλύονται.
Όπως και όσα έθαψα μέσα μου.

Αλλά κάποιες βραδιές, μέσα στη νύχτα
ένα ίχνος από αχτίνα που ξεστράτισε
φωτίζει έτσι ωστε να ενοχλεί την ηρεμία
των σπλάχνων μου.
Μ' ανακατεύει με τα δάχτυλα, με παιδεύει
και κάθεται ύστερα να με κοιτάζει με ευχαρίστηση
και να γελάει μαζί μου.

τώρα που μ' έχεις να δώ τί θα με κάνεις...

Now in Vienna there's ten pretty women 
There's a shoulder where Death comes to cry 
There's a lobby with nine hundred windows 
There's a tree where the doves go to die 
There's a piece that was torn from the morning 
And it hangs in the Gallery of Frost 
Ay, Ay, Ay, Ay 
Take this waltz, take this waltz 
Take this waltz with the clamp on it's jaws 
Oh I want you, I want you, I want you 
On a chair with a dead magazine 
In the cave at the tip of the lily 
In some hallways where love's never been 
On a bed where the moon has been sweating 
In a cry filled with footsteps and sand 
Ay, Ay, Ay, Ay 
Take this waltz, take this waltz 
Take it's broken waist in your hand 
This waltz, this waltz, this waltz, this waltz 
With it's very own breath of brandy and Death 
Dragging it's tail in the sea 
There's a concert hall in Vienna 
Where your mouth had a thousand reviews 
There's a bar where the boys have stopped talking 
They've been sentenced to death by the blues 
Ah, but who is it climbs to your picture 
With a garland of freshly cut tears? 
Ay, Ay, Ay, Ay 
Take this waltz, take this waltz 
Take this waltz it's been dying for years 
There's an attic where children are playing 
Where I've got to lie down with you soon 
In a dream of Hungarian lanterns 
In the mist of some sweet afternoon 
And I'll see what you've chained to your sorrow 
All your sheep and your lilies of snow 
Ay, Ay, Ay, Ay 
Take this waltz, take this waltz 
With it's "I'll never forget you, you know!" 
This waltz, this waltz, this waltz, this waltz ... 
And I'll dance with you in Vienna 
I'll be wearing a river's disguise 
The hyacinth wild on my shoulder, 
My mouth on the dew of your thighs 
And I'll bury my soul in a scrapbook, 
With the photographs there, and the moss 
And I'll yield to the flood of your beauty 
My cheap violin and my cross 
And you'll carry me down on your dancing 
To the pools that you lift on your wrist 
Oh my love, Oh my love 
Take this waltz, take this waltz 
It's yours now. It's all that there is

ημερολόγιο νησιού #1

Θυμάρι από τη Θύμαινα αργά θυμήθηκα να πάρω κι έτσι έμεινα χωρίς.
Πήρα όμως μελάκι σε βάζο όμορφο. Το στόλισα στον πάγκο της κουζίνας μας.
Μύρισα το γιασεμί και το θαλασσινό αεράκι και τα έβαλα δίπλα δίπλα
και χαμογέλασα ευτυχισμένη για το πάντρεμα.
Τα μελτέμια του Αυγούστου έφεραν και το Σεπτέμβρη που απέφευγα
χωρίς ελπίδα.

Λαμπιριζούσης και σελαγιζούσης της σελήνης
είδα κι εγώ τους ληστές  
να κλέβουν καρπούς και φρούτα απαγορευμένα 
στους ξένους.

Μου φάνηκε ψεύτικο τότε το είδωλό μου στο νερό
-σήμερα δεν μπορώ να πώ με σιγουριά-
κι ακόμα κι αυτά τα λόγια μου πάλι ψευτιά ηχούνε.
Μονάχα αυτό το έντομο που μ' ενοχλεί με φέρνει
στην πραγματικότητα σε κύματα.

Λίγο αρμύρα ακόμα να γευτώ, λίγο θαλασσινό νερό
να με δροσίσει μέσα στην ανοιχτή αγκαλιά του.
Να με ξυπνήσει.

Τελείωσε κι ο ελληνικός καφές, σκέτος με καϊμάκι για τα μεράκια κι έμεινα μ'
ένα όστρακο κοχύλι για τασάκι.
Κόρες είμαστε όλες οι κοπέλες στο νησί - μια μεγάλη οικογένεια σκορπισμένη.
Σου φίκω φρέσκο καλαμαράκι και ψαράκι γαύρο ή αθερίνα κόρη μου;

Αρμενίζω στη θάλασσα του ικάριου πελάγους
κι αφήνω τον Ήλιο να με κάψει επιτέλους κι εμένα
όπως τον Ίκαρο άλλοτε.
Το περισσότερο να μείνω κι εγώ στην ιστορία, να γίνω νησί
για την απερισκεψία μου.

Πόσο ηρεμώ αυτές τις στιγμές.
Ύστερα πάλι στεναχωριέμαι που δεν είσαι δίπλα μου
αλλά και δε σε θέλω πια κοντά μου.
Έτσι έμαθα.
Ήταν όμορφη εκείνη η Κυριακή πάνω στην άμμο που αγκάλιασε η θάλασσα.