ολοφρενώς

Κρατάω μυστικά. Γιατί δεν ξέρω. Πού πάνε, σε ποιά άγνωστη χώρα κατοικούν και τί γίνονται έξω από μας αφού τελικά δεν μας ανήκουν για να τα μοιραστούμε με τους ανθρώπους μας; Είναι μια απόχρωση του γκρί που δεν μπορώ να αιχμαλωτίσω στη μηχανή μου. Είναι ένας εφιάλτης που με τρομάζει κάποιες βραδιές και ξυπνάω και μετά αφήνω τη μουσική να παίζει μέχρι να με ξαναπάρει ο ύπνος. Είναι ένας χείμαρρος που συγκρατώ και με συνεπαίρνει μαζί του και χάνω λίγο απ' τον εαυτό μου.Ύστερα τον ψάχνω απελπισμένη, τον ενώνω σε κομμάτια φτιάχνοντας καινούργια σύνολα, λίγο πιο εύθραστα απ΄το πρωτότυπο. Πόσα γνήσια αντίγραφα να έχω μέχρι τώρα; Χαμογελάω αμήχανα και σύ αναρωτιέσαι γιατί. Δεν ξέρω τί να κάνω με το γλυκό προσωπάκι σου. Δεν είμαι σ' αδιέξοδο αλλά κάπως έτσι νιώθω. Πάλι με κυνηγάει η αυτοκαταστροφή. by myself.(συνήθισα) Πάρε με απ' το χέρι και οδήγησέ με εκεί που θες εσύ. Και εγώ εκεί θέλω να πάω μόνο που δεν το ξέρω ακόμα. Παίξε μουσική για μένα και τάισε με τη νόστιμη γεύ...